راه‌آهن برلین–بغداد
راه‌آهن برلین–بغداد یا راه‌آهن بغداد (به آلمانی: Bagdadbahn) (به ترکی استانبولی: Bağdat Demiryolu) (به عربی: سكة حديد بغداد) خط راه‌آهنی است که در امپراتوری عثمانی از قونیه تا بغداد، در حدود سه چهارم از طول کلی آن به طول ۱۶۰۰ کیلومتر بین سال‌های ۱۹۰۳–۱۹۱۸ ساخته‌شد. آلمانی‌ها در پی ایجاد بندری در خلیج فارس برای ادامهٔ خط راه‌آهن با عبور از ترکیه، سوریه و عراق امروزی بودند. پس از فروپاشی عثمانی در ۱۹۱۸ کمتر از نیمی از خط راه‌آهن در کشور ترکیه باقی ماند. قسمت تکمیل نشده به طول ۴۰۰ کیلومتر در عراق در دههٔ سی تکمیل شد. اولین قطار در مسیر استانبول–بغداد در ۱۹۴۰ به حرکت درآمد.
| راه‌آهن برلین–بغداد | |
|---|---|
 خط راه‌آهن بغداد قرمز (خط راه‌آهن آناتولی آبی) | |
 حدود ۱۹۰۰–۱۹۱۰ | |
| علامت گزارش | CIOB |
| موقعیت | جنوب شرقی ترکیه |
| زمان فعالیت | ۱۹۰۳–تاکنون |
| بعدی | راه‌آهن ترکیه، راه‌آهن آناتولی |
| عرض مسیر | ۱٬۴۳۵ mm (4 ft 8 1⁄2 in) ریل استاندارد |
| طول | ۱٬۶۰۰ کیلومتر (۹۹۴ مایل) |
| دفتر مرکزی | آدانا |
راه‌آهن حجاز، که از دمشق به جنوب منتهی می‌شود، در همان زمان برنامه‌ریزی و ساخته شده و به عنوان بخشی از پروژهٔ راه‌آهن بغداد به حساب می‌آید.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bagdadbahn». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای آلمانی، بازبینی‌شده در ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.