ذاکر حسین (سیاستمدار)

ذاکر حسین ( تلفظ ؛ ۸ فوریه ۱۸۹۷ – ۳ مارس ۱۹۶۹) سومین رئیس جمهور کشور هند از ۱۳ مارس ۱۹۶۷ تا زمان مرگش در ۳ مارس سال ۱۹۶۹ بود. او معلم و اندیشمندی صاحب نام بود و اولین مسلمانی است که به ریاست جمهوری کشور هند رسید و همچنین اولین کسی است که تا هنگام مرگ در این پست بود. او قبلاً به عنوان فرماندار ایالت بیهار از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۲ و همچنین به عنوان معاون رئیس جمهور هند از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۷ خدمت کرده بود.

ذاکر حسین
ज़ाकिर हुसैन ذاکر حسین
رئیس‌جمهور هند
مشغول به کار ۱۳ مه ۱۹۶۷ – ۳ مه ۱۹۶۹
نخست‌وزیر	ایندیرا گاندی
معاون رئیس‌جمهور	وی.وی. گیری
پس از	ساروپالی رادهاکرشنن
پیش از	وی.وی. گیری (Acting)
معاون رئيس جمهور هند
مشغول به کار ۱۳ مه ۱۹۶۲ – ۱۲ مه ۱۹۶۷
رئیس‌جمهور	ساروپالی رادهاکرشنن
نخست‌وزیر	جواهر لعل نهرو بهادر شاستری ایندیرا گاندی
پس از	ساروپالی رادهاکرشنن
پیش از	Varahagiri Venkata Giri
Governor of Bihar
مشغول به کار ۶ ژوئیه ۱۹۵۷ – ۱۱ مه ۱۹۶۲
Chief Minister	Krishna Sinha Deep Narayan Singh
پس از	R. R. Diwakar
پیش از	Madabhushi Ananthasayanam Ayyangar
اطلاعات شخصی
زاده	۸ فوریهٔ ۱۸۹۷ حیدرآباد، Hyderabad State,[1] (درحال حاضر تلانگانا، هند)
درگذشته	۳ مهٔ ۱۹۶۹ (۷۲ سال) دهلی نو، دهلی، هند
حزب سیاسی	فعال سیاسی مستقل
همسر(ان)	Shahjehan Begum
محل تحصیل	دانشگاه اسلامی علیگر دانشگاه دهلی دانشگاه هومبولت برلین
دین	اسلام سنی[2]
جایزه‌ها	بهارات راتنا (۱۹۶۳)

ذاکر حسین همچنین یکی از بنیانگذاران دانشگاه جامعه ملیه اسلامیه دهلی بود و معاونت آن دانشگاه را از سال ۱۹۲۸ به عهده داشت. این دانشگاه از طریق ذاکر حسین در ارتباط با جنبش آزادی هند قرار گرفت.

در سال ۱۹۶۳ به او نشان بهارات راتنا که بالاترین افتخار غیرنظامی هند است اهدا شد.

کالج مهندسی دانشگاه اسلامی علیگر به نام او نامگذاری شده است.