دیدو (ملکه کارتاژ)

دیدو یا دایدو (به لاتین: Dido)، بر طبق منابع یونان و روم باستان، مؤسس و ملکهٔ افسانه‌ای کارتاژ است. داستان دایدو، الهام بخش نویسندگان و هنرمندان زیادی بوده‌است. منظومه حماسی انه‌اید اثر ویرژیل، هروئیدس اثر اوید، اعترافات کتاب آگوستین قدیس، افسانه زنان نیکو اثر چاوسر و اپرای دایدو و آنیاس اثر هنری پرسل، همگی درصدد بوده‌اند مبارزه دایدو در مواجهه با عشق بدفرجام را تفسیر کند. تنها در دورهٔ رنسانس، او الهام بخش بیش از بیست تراژدی است.

اساطیر یونان باستان
دایدو
جنسیت:	مؤنث
پدر:	موتو
وابستگان:	خواهر پوگمالیون
مرگ:	خود را در آتش سوزاند
موضوع‌های اساطیر یونان باستان آ ا ب پ ت ج چ خ د ر ز ژ س ش ف ک گ ل م ن و ه ی

دختر موتو پادشاه صور بود. برادرش پوگمالیون، شوهر وی را کشت. دیدو به همراه عده‌ای از صور، واقع در فنیقیه گریخت و به ناحیه‌ای در شمال آفریقا رفت و تصمیم گرفت که دیگر هرگز تن به ازدواج ندهد و کارتاژ را بنیاد گذاشت. او با استقلال و اندیشه خود ثابت می‌کند که فرمانروای مقتدری است. آینیاس که از تروا به ایتالیا سفر می‌کند، در ساحل شمال آفریقا کشتی‌اش به صخره می‌خورد. ملکه دایدو او را در کاخ خود پذیرایی می‌کند و آن دو عاشق هم می‌شوند. دایدو تا عشقش را به آنیاس اظهار می‌کند، شهر او دیر از رونق می‌افتد. آنیاس نیز تسلیم عشق است تا اینکه مرکوری، پیام‌رسان ایزدان در اساطیر روم وظایفش را یادآور می‌شود. هنگامی که آینیاس او را رها کرد تا سفرش را از سر گیرد، ملکه نیز در پی پیمان انتقام از رومی‌ها خود را در آتش سوزاند.