دونالد برازول

دونالد برازول (راست) در هفت سالگی در کنار برادر بزرگترش.

دونالد برازول جوانترین فرزند از میان چهار فرزند دونالد و جین برازول است. والدین وی اجراکنندگان اپرا بودند. او از دوران کودکی علاقه‌ای زیاد در زمینهٔ تئاتر و موسیقی از خود نشان داد و تصمیم گرفت که در آینده بازیگر شود. به عنوان یک کودک، وی اغلب به همراه خانواده اش اجرا می‌کرده‌است و هنرهای نمایشی را جزئی از طبیعت خود می‌دانسته‌است. در دوران دبیرستان، وی شبانه به صورت پنهانی همراه با چند تن از دوستانش در یکی از سالن‌های شهر به تمرین تئاتر می‌پرداخت. وی ترجیح می‌داد که ذائقهٔ هنری اش آشکار نشود.

بعد از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، وی توسط همسرش متقاعد شد که برای مدرسه جولیارد در نیویورک تقاضای تحصیل بفرستد. او این کار تنها به خاطر علاقه‌ای که به وی داشت انجام داد. اگرچه، نه تنها وی مورد قبول واقع شد، بلکه توانست در دوران تحصیلش کمک هزینه‌های تحصیل زیادی نیز بدست آورد. کمک هزینه‌هایی از جمله کمک هزینهٔ معتبر انریکو کاروسو. آنجا بود که وی فعالیت حرفه‌ای خودش را به عنوان خوانندهٔ سبک اپرا تنور آغاز کرد. جایی که امتیاز تحصیل زیر نظر فرانکو برتاکی، کسی که هم‌اکنون کارگردان هنری متن شعرهای اپرای فلوریداست را دریافت کرد. بعد از آن مجوزی از طرف مؤسسهٔ پوچینی - آلبانیسه دریافت کرد که به وی اجازهٔ تمرین زیر نظر تنور ایتالیایی، فرانکو کورلی را داد. برازول وی را عامل موفقیت امروزه اش می‌داند. برازول اشاره کرده‌است که کورلی به دانش آموزانش می‌آموخته که موسیقی چگونه خود را از صدای خواننده می‌سازد.

برازول در اوایل دههٔ نود به عنوان خوانندهٔ اپرا.

طی دوران فعالیتش به عنوان خوانندهٔ حرفه‌ای اپرا، وی نقش‌های و فعالیت‌های نمایشی در زمینهٔ تنور، از جمله دوکی از مانتائو از ریگولته،ماریو کاوارادوسی از توسکا و پینکرتون از مادام باترفلای نیز انجام داده‌است. افراد برازول را یک هنرمند فوق‌العاده موفق می‌دانستند. وی حتی توانست جایزه‌ای از طرف سازمان خبری اپرای ایتالیا برای اجرایش در نمایش نامهٔ پوچینی به نام گیانی شیچنی دریافت کند.

برازول در نقش پینکرتون در مادام پروانه.

فعالیت هنری دونالد در پاییز ۱۹۹۵ پایان یافت. وی در زمان سفرش با تیم اپرای ولز، درحالی که مشغول دوچرخه سواری در سطح شهر بود توسط اتومبیلی آسیب می‌بیند. این تصادف منجر به آسیب دیدن ناحیهٔ گلوی وی می‌شود. بر خلاف گفتهٔ متخصصین که تشخیص دادند وی دیگر قادر به خواندن یا صحبت کردن معمولی نخواهد بود، با تلاش و پشتکاری که داشت نه تنها موفق شد که قدرت تکلم خود را بازیابد، بلکه توانست که به حرفهٔ قبلیش هم برگردد. به محض قدرت گرفتن صدایش، وی توسط کلیسا به خواندن ترغیب شد. سپس تصمیم گرفت که خوانندگی دوباره را با اجرا در گروه‌های کوچکی که در شهرش فعالیت می‌کردند از نو آغاز کند. وی بعدها در گروه سه تنور سان آنتونیو در شوهای کوچک شروع به فعالیت کرد. وی همچنین توانست شهرتی از طریق بازی در نقش کاملوت در تئاتر بدست بیاورد. در همان‌جا بود که یکی از طرفداران وی را برای انتشار آلبوم ترغیب می‌کند. برازول برای انتشار سی دی متقاعد می‌شود و اولین آلبومش را با نام فصلی نو منتشر می‌کند. برازول همچنین در فیلمهای‌های زندگی دیوید گیل،رستاخیز،تغییر دنیا،یک زندگی برای زندگی کردن و خانم کانگیلیتی نیز حضور پیدا کرد. در فیلم خانم کانگیلیتی، وی ایفاگر نقش متخصص پوست گریسی هارت بود. هر چند که سکانسی که وی در آن حضور داشت در تدوین نهایی حذف شد.

دونالد در جون ۲۰۰۸ برای فصل سوم این برنامهٔ تلویزیونی امتحان داد. وی در اولین امتحانش ترانهٔ تو مرا بلند می‌کنی از جاش گروبن را اجرا کرد. با شروع وی، تماشاچیان شروع به فریاد برای اخراج وی از صحنه شدند. هر چند که وی قادر بود نظر آن‌ها را به سمت خود عوض کند. به طوری که پس از پایان اجرایش، همگان در حالی که ایستاده بودند و فریاد وگاس! وگاس! می‌کشیدند، خواستار فرستادن وی به مرحلهٔ بعدی بودند. در مرحله بعدی، وی ترانهٔ گمشده از مایکل بوبلی را اجرا کرد که متأسفانه توسط داوران مورد پسند واقع نشد و موجب اخراج وی از روند مسابقه شد. از آنجایی که حادثه‌ای برای یکی از قبول شدگان این مرحله اتفاق افتاد و وی قادر به ادامه نبود، داوران هشت نفر از کسانی را که قبول نشده بودند راانتخاب کردند تا به انتخاب مردم یکی از آن‌ها به مسابقه برگردد. دونالد که جزو این هشت نفر بود، با رأی مردم به مسابقه برگشت. در مرحلهٔ بعدی که اجرای ۴۰ نفر برتر را شامل می‌شد، وی ترانهٔ رؤیای دست نیافتنی را اجرا کرد که مورد قبول واقع شد. در مراحل بعدی به ترتیب ترانه‌های موسیقی شب و به جایی که تو هستی را اجرا کرد که هردو مورد قبول واقع شدند. تا اینکه به مرحلهٔ پنج نفر برتر رسید و ترانهٔ تو مرا بزرگ کردی را دوباره، البته این دفعه با گروه کر اجرا کرد و با رأی مردم به جایگاه چهارم رسید.

برازول به همراه گروه سمفونی تپه‌ها.

برازول آرزو دارد که بتواند به کمک استعدادش به بقیهٔ افراد کمک کند. او سعی می‌کند که افراد را با تعریف کردن داستان زندگی اش تحت تأثیر قرار بدهد. وی کنسرتهای زیادی را صرف کمک به افراد محتاج انجام داده‌است. به‌طور مثال، در سال ۲۰۰۹، وی ۴ کنسرت برای کمک به افراد بی خانمان سان آنتونیو برگزار کرد و درآمد آن‌ها را به این افراد بخشید. در ابتدای ۳ کنسرت وی یکی از ترانه‌های خودش به نام «به من نگاه کن» را اجرا کرد. ترانه‌ای که وی در هنگام ناتوانی کلامی نوشته بود. وی این ترانه را به افرادی با مشکلات مشابه تقدیم کرده و امیدوار است که بتواند کمکی به آن‌ها کرده باشد. سایر فعالیت‌ها و حضورهای دیگر وی را می‌توان در وبسایت وی مطالعه کرد.[1]

http://en.wikipedia.org/wiki/Donald_Braswell_II

• وبگاه رسمی
• کلوب طرفداران بایگانی‌شده در ۵ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
• انجمن طرفداران
• صفحهٔ دونالد برازول در مای اسپیس