دولت علی امینی

گرچه امینی را «اشرافی ماورا»[3] و «بسیار مستقل از کنترل شخصی سلطنت» می‌دانستند،[4] انتصاب وزرای امور خارجه، جنگ، کشور به دستور شاه انجام شد. هر سه نمونه کارها به علاوه وزارت کشاورزی در دولت بعدی تحت اسدالله علم بدون تغییر باقی ماندند.[5]

از همه بحث برانگیزتر، امینی سه وزارتخانه را به «اصلاح طلبان طبقه متوسط که در گذشته از نفوذ سیاسی شاه و همچنین اقدامات فاسدانه خانواده‌های دارای سرزمین انتقاد کرده بودند» داد.[6][7] این سه وزارتخانه وزارتخانه‌های دادگستری، کشاورزی و آموزش و پرورش بودند. نورالدین الموتی، عضو سابق حزب توده که بعداً وارد حلقه نزدیک احمد قوام شد، به عنوان وزیر دادگستری منصوب شد در حالی که وزارت کشاورزی به حسن ارسنجانی رفت که یک رادیکال و یکی دیگر از محافظان قوام بود. محمد درکشش که به عنوان رهبر اتحادیه صنفی معلمان حمایت می‌کرد هم از طرف حزب توده و هم از جبهه ملی حمایت می‌کرد، وزیر آموزش شد. علاوه بر این، وی غلامعلی فریور را به عنوان وزیر صنعت در کابینه خود گنجاند، که رهبر سابق حزب ایران (حزب وابسته به جبهه ملی) بود.[8]

از اعضای کابینه دولیت علی امینی می‌توان به حسین قدس نخعی، غلامعلی فریور، غلام‌عباس آرام و حسن ارسنجانی اشاره کرد.