دوسیران، روستایی است از توابع شهرستان کازرون استان فارس. دارای اقلیم سرد و کوهستانی، ساکنین این روستا از نظر تاریخ دانان ازنژاد آریایی می‌باشند وبه دو دستهٔ کلی تقسیم می‌شوند ۱: دسته اول که بومی این منطقه بوده واز اقوام پارس تبارند. ۲: دسته دوم که مهاجر می‌باشند و علاوه بر روستای دوسیران در سایر مناطق کهمره سکنی گزیده‌اند واین قوم در واقع ازجبل سماق شام (کردستان سوریه) که شرح آن را در ذیل مفصلاً می‌گویم وارد این منطقه شدند واز تبار قوم حاتی می‌باشند.

چگونگی ورود قبایل مهاجر به سرزمین زاگرس:

درسال۳۰۰ هجری قمری سرمینهای لرنشین (کوهستان نشین یا زاگرس نشین) به دو نیم تقسیم شد که بخش اعظم آن متعلق به قبایل شول بوده وتوسط آنان حکمرانی می‌شد و نیمی دیگرآن توسط سایر لران اداره می‌شد ودر آن عهد لرستان وسعت داشت از مشرق به کامفیروز و اردکان واز شمال و غرب به زرگرد ولرستان امروزی وگتوند خوزستان واز جنوب به کهمره اشکفت منتهی می‌شد. پیشوای شولان سیف الدین ماکان روزبهانی بود. در سنه ۵۰۰ هجری قمری سرزمین زاگرس دارای سه حکومت مجزا شد به نامهای ۱- شولستان ۲-اتابکان لرکوچک ۳- اتابکان لر کوچک. از این سه حکومت از همه ضعیف‌تر حکومت اتابکان لر بزرگ بود که با خدمت به ترکان قدرت و مقام یافتند درآن عهد سرزمین زاگرس رشک بهشت گردیده بود ودر سرزمین شام حکام عرب سنی به قبایل کرد حاتی که از نژاد آریایی می‌باشند و به دین تشیع بودند ظلم می‌کردند و عرصه را بر اینان تنگ کرده بودند؛ این عاملی شد تا طوایف زیادی از جبل سماق شام به سرزمین زاگرس بیایند و جمعیت کثیری از آنان در سرزمین اتابکان لر بزرگ سکنی گزیدند اسامی بعضی ازین طوایف بدین شرح می‌باشد: استرکی، مماکویه، بختیاری، جوانکی، بیدانیان، زاهدیان، علائی، کوتوند، بتوند، بوازکی، شوند، زاکی، جاکی، هارونی، اشکی، شحنه، کوی لیراوی، ممویی، یحفومی، کمانکشی، مماسنی، ارملکی، توانی، کسدانی، مدیحه، اکورد، کولارد و سادات عقیلی و هاشمی ودیگر طوایف که انسابشان معلوم نیست این طوایف به اتابکان لر بزرگ پیوسته وبه شوکت و قدرت آن افزود. آنان با قدرت به دست آمده به شبانکاره، شولستان، اصفهان، کهمره و اتابک لر کوچک تاخته وقسمتی از خاک این مناطق را به قلمرو حکومتی خود افزودند.

شحنه‌ها:

همان‌طور که در بالا به شحنه‌ها اشاره شد، شحنه‌ها در سال۵۵۰ هجری قمری همراه با دیگر طوایف از جبل سماق شام (کردستان سوریه) به رشته کوه‌های زاگرس کوچ کردند قسمتی از آنها وارد خاک اتابک لر بزرگ شدند و در حوالی شهرستان مسجد سلیمان خوزستان سکنی گزیدند قسمتی دیگر از آنام وارد سرزمین شولستان شده ودر منطقه کهمره ساکن شدند. دلیل جدا شدن شحنه‌ها از دیگر طوایف رفتن آنان به محیطی امن در دل کوهستان بود. آنان پس از ورود به کهمره با نجات جان پسربچه خان آن منطقه که نام آن خان (ایرانشاه) بود مورد حمایت ایرانشاه واقع شدند وبه دلیل رفتار مناسبشان با دیگران، مردم آنان را به جمع خود پذیرفتند واز آن موقع به نام دوسیران (دوست ایرانشاه) خوانده شدند واین نام هنوز بعد از گذر ۸۵۰ سال برمردمان این دیار باقی است. منطقه اشتر خوس (محل خوابیدن شتر):

در سرزمین دوسیران منطقه ای بنام اشتر خوس می‌باشد که این منطقه محل نگهداری شترهای سرخ‌موی سلطنتی شاهنشاه ساسانی می‌باشد که نگهداری آنان برعده مردم کهمره بوده‌است.

آثار باستانی معروف دوسیران عبارتست از:

1. کوه شاه نشین که متعلق به دوره ساسانیان است وحکاکی‌هایی از حوضچه ه وپلکان سنگی درآنجا مشاهده می‌شود..
2. تعداد چهار سَرا یا بنای عالی که به آنها صٌفه می‌گفته‌اند. (صُفّه به معنای خانه تابستانی سقف دار) است. به این بناهای عالی، چهارصفه می‌گویند. وباتوجه به الواح کوفی حکاکی شده بر دیوارهای آن قدمتی بیش از هزار ساله دارد.
3. شیرهای سنگی که به عنوان سنگ قبر بر تعدادی از آرامگاه‌ها نصب شده‌است.

محصولات روستای دوسیران انجیر، انگور، انار، عناب، گردو، بادام می‌باشد.

آثار تاریخی روستای دوسیران که در مرکز آثار ملی ایران ثبت شده‌است.[1]

آب انبار روستای دوسیران: مربوط به دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۶

قبرستان رئیسی‌ها: مربوط به دوره صفوی - دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۴

قبرستان پای تپه (پای امامزاده): مربوط به دوره قاجار، شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۸

عمارت چهار صفه رئیسی: مربوط به دوره ایخانیان، شمارهٔ ثبت ۲۰۹۶۱

عمارت چهار صفه گودرز نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۶

عمارت چهار صفه کهیار دشتی: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۵

عمارت چهار صفه غلامحسین نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۳

عمارت چهار صفه ملاگرگی محمدی: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۳۴

عمارت چهار صفه ابوالحسن بازدار: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۰۷۸۷

عمارت چهارصفه عبدالسلام نادری: مربوط به دوره ایلخانیان، با شمارهٔ ثبت ۲۳۹۰۲

قبرستان شحنه و ملاها: مربوط به دوره قاجار، با شمارهٔ ثبت ۲۰۹۴۱