داسو میراژ-۲۰۰۰
میراژ-۲۰۰۰ (به فرانسوی: Dassault Mirage 2000) جت جنگنده چندمنظوره تک‌موتورهٔ بال‌مثلثی ساخت شرکت هوایی داسو فرانسه است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر اساس جنگنده موفق داسو میراژ ۳ برای نیروی هوایی فرانسه طراحی شد. اولین پیش‌نمونه این هواپیما در سال ۱۹۷۸ پرواز کرد و از سال ۱۹۸۲ در نیروی هوایی فرانسه به خدمت گرفته شد.
| میراژ ۲۰۰۰ | |
|---|---|
.jpg.webp) | |
| نوع هواپیما | جنگنده چندمنظوره |
| کشور سازنده |  فرانسه |
| شرکت سازنده | شرکت هوانوردی داسو |
| نخستین پرواز | ۱۰ مارس ۱۹۷۸ |
| تاریخ رونمایی | نوامبر ۱۹۸۲ |
| وضعیت کنونی | در سرویس |
| بکارگیرنده(ها) | نیروی هوایی فرانسه، هند، تایوان، امارات متحده عربی، یونان، مصر، پرو، قطر، برزیل |
| تعداد ساخته‌شده | ۶۰۱ |
| بهای هر فروند | ۲۳ میلیون دلار |
| توسعه یافتهٔ | میراژ ۳ |
| مدل‌های دیگر | داسو میراژ ۴۰۰۰ |
میراژ ۲۰۰۰ از نظر ظاهری شباهت زیادی به مدل ۵ و ۵۰ میراژ ۳ داشت اما یک هواپیمای کاملاً جدید محسوب می‌شد. طراحی این جنگنده بازگشتی به طراحی بال‌مثلثی بودند که شرکت داسو آن را در میراژ ۳ آزموده بود اما در میراژ اف-۱ کنار گذاشته بود. بال مثلثی در آن زمان از مد افتاده بود و استفاده از آن از نظر بسیاری یک عقب‌گرد محسوب می‌شد. بال‌های مثلثی از نظر مشخصات پرواز فوق سریع، سادگی ساخت، کاهش نسبی نیمرخ راداری و افزایش حجم داخلی انتخاب مناسبی هستند اما نقطه ضعف آن‌ها در مانورپذیری، پرواز در ارتفاع پائین و مسافت مورد نیاز برای برخاست و فرود است. اما داسو در میراژ ۲۰۰۰ موفق شد با اصلاح آئرودینامیکی هواپیما ثبات و کنترل هواپیما را افزایش دهد و به سطح بالاتری از چالاکی بالاتری نسبت به میراژ ۳ و ۵ دست یابد به طوری‌که این جنگنده به خوش دستی معروف شده‌است.[1]
تولید این جنگنده تا سال ۲۰۰۷ ادامه داشت و حدود ۶۰۰ فروند از آن در ۹ کشور فرانسه، هند، تایوان، امارات متحده عربی، یونان، مصر، پرو، قطر و برزیل ساخته شد. این هواپیما در مدل‌های مختلف تک‌سرنشین و آموزشیِ دوسرنشین تولید شده‌است و مدل N آن قابلیت حمل موشک کروز با کلاهک هسته‌ای را دارد. جدیدترین مدل میراژ ۹–۲۰۰۰ است که به سفارش امارات متحده عربی طراحی شده و تحویل آن از سال ۲۰۰۳ آغاز شد.
مدل‌های اصلی میراژ-۲۰۰۰
میراژ-۲۰۰۰ B، میراژ-۲۰۰۰ C، میراژ-۲۰۰۰ N، میراژ-۲۰۰۰ D
