داروغه

داروغه (در اصل داراعه‌چی، مأخوذ از مغولی) سمت انتصابی مسئول انتظام و امنیت شهرها در دوران حکومت ایلخانی‌ها، آق‌قویونلوها، قراقویونلوها و صفوی‌ها بود. در دوران حکومت افشاریه و قاجار نیز این سمت با تغییراتی موجود بود. قدرت و اختیار داروغه‌ها در طول تاریخ و در ایالات و شهرهای مختلف تا حدی متفاوت بوده است.
این منصب در سلسه مراتب فئودالی مغلولی مورداستفاده قرار داشت. در ایران منصب داروغه هنگامی افزایش یافت که در دوره تیموری، عنوان داروغه به حاکمان تعیین کننده از سوی حکومت شهرهای یزرگ داده شد.

یک داروغه از اردوی زرین در یک شهر روس کیف. اثر سرگی ایوانُف.

دوره صفویه

در دوره صفوی کارکرد داروغه متفاوت بود. وظیفه داروغه حفاظت شهر از بی نظمی و هر گونه تهدیدهای امنیتی بود. در این دوره معمولا داروغه تشکیلات انتظامی بازار را تحت حوزه قضایی دیوان بیگی اداره میکرد.داروغه مستقیماً مسئول امنیت بازار در طول شبانه و روز بود.مردانی که از طرف او گشت زنی می کردند،((احداث)) نامیده می شدند. کاسبان اجرتی را به طور منظم به داروغه بابت محافظت می پرداختند.داروغه اختیار جریمه و تنبیه تجار و کاسبان متخلف را بر عهده داشته.[1]

منابع
  1. کیوانی، پیشه وران و زندگی صنفی آنان در عهد صفویه، 80.
  • ["CITIES iii. Administration and Social Organization" https://web.archive.org/web/20121117015817/http://www.iranicaonline.org/articles/cities-iii]، در دانشنامه ایرانیکا
  • کیوانی، مهدی (۱۳۹۵). پیشه وران و زندگی صنفی آنان در عهد صفویه. تهران: امیرکبیر. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۵۰۱-۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.