حسین‌آباد (بهشهر)

روستای حسین آباد از توابع شهرستان بهشهر بخش مرکزی شهرستان بهشهر دهستان میان کاله و در 18 کیلومتری شمال غربی این شهرستان واقع است. این روستا از سمت شمال به شبه‌جزیره میانکاله و دریای خزر و بندر امیرآباد و از جنوب به شهر رستمکلا و روستای گرجی محله منتهی می شود، روستای قره تپه در سمت شرق و روستایی عسگرآباد در سمت غرب و روستایی امیرآباد در سمت شمال غربی و روستایی آجند در سمت جنوب غربی قرار دارند .

این روستا دارای 5 مسجد می باشد که به ترتیب قدمت مسجد جامع و حسینیه ، مسجد مهدیه ، مسجد امام محمد تقی ( ع)، مسجد امام رضا ( ع) و مسجد حضرت ابوالفضل می باشند. و در هشت سال دفاع مقدس 20 شهید به انقلاب اسلامی هدیه داده است.

حسین آباد دارای دو آب بندان 80 و 120 هکتاری است که به صورت تعاونی روستایی برای پرورش ماهی استفاده می شود و به وسیله ی کانال ها و جوی های حفر شده، آب مورد نیاز زمین های کشاورزی روستا را تاٌمین می کند. که علاوه بر این آب بندان ها و کانال ها، با افتاح سد گلورد شاهد افزایش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی در این روستا خواهیم بود.

از اماکن مهم اجتماعی و اقتصادی این روستا می توان به وجود یک کتابخانه و آمفی تئاتر، اداره مخابرات دو شعبه ی بانکی، یک دفتر پست، زمین ورزشی، دامداری و مرغداری، درمانگاه و خانه بهداشت، مجتمع فرهنگی ورزشی و دو سالن سرپوشیده ورزشی اشاره کرد.

در سالهای اخیر بدلیل استخراج نفت و گاز از دریای مازندران در حوزه استحفاظی شهرستان بهشهر طبق نظر کارشناسان، این روستا به عنوان منطقه ایده آل برای احداث پالایشگاه شناخته شده است که به همت مسئولین شهرستانی و استانی فاز اول آن در دست ساخت می باشد

روستای حسین آباد را می توان یکی از روستاهای پیشرفته از نظر اجتماعی و اقتصادی در شهرستان بهشهر به حساب آورد که نیاز های مردمش را تا حد امکان رفع می کند و سطح نیازمندی آنها به شهر را کاهش می دهد.

حسین آباد یکی از چهار روستای ایل عبدالملکی می باشد دارای زبان و لهجه مخصوص عبدالملکی هاست . طایفه های این روستا شامل کمر شاخی،کالوند،جمال الدین وند و طایفه سیل یاکوتی می باشد. در کنار این 4 طایفه که دارای زبان و نژادی مشترک می باشند گروهی از مردم گیلکی زبان هم در این روستا زندگی میکنند. که همه ی این ها در کمال صفا و صمیمیت در کنار یکدیگر زندگی کرده و برای آبادانی وپیشرفت روستا سعی و تلاش ما نمایند.

زادگاه اصلی نیاکان عبدالملکی قبل از اسلام در ارتفاعات پاوه و اورمان بود.پس از ورود اسلام آنان به اسلام وتشییع گرویدندو بنا به دلایلی به جنوب کوچ کردنند.و آنگاه به لرستان آمده و در حدود700 سال در نواحی ملایر کنار طوایف زندیه به دامداری و پرورش دام مشغول شدند تا اینکه در زمان نادر شاه افشار به مدت بیست سال همراه با طوایف زندیه به درهّ ی گز قوچان تبعید شدند سرانجام طوایف زند و عبدالملکی به همراه صادق خان و کریم خان به محل سابق خود یعنی لرستان برگشتند و از یاران وفادار سلسله ی زندیه محسوب می شدند. به علت مخالفت آقا محمد خان با زندیه ایل عبدالملکی را با چند ایل دیگر از شیراز به تهران تبعید کرد.

ایل عبدالملکی در شهریار تهران به حفاظت و حراست مشغول بود و سپس به منطقه ی نور و کجور مازندران کوچانده شدند بعد از آنجا در غرب فرح آباد ساری در تپه ای معروف یه ملکی خانه سر زندگی کردند به علت امکانات کم به قلاغ فعلی آمدند و چهار قلعه عبدالملکی را تشکیل دادند که هم اکنون به لطف خدا و کوشش مردمان خوب چهار قلعه عبدالملکی با یکی از بهترین مناطق ایران از نظر آب و هوا و با وجود آبندان ها و مرداب های وسیع و داشتن جزیره ی میانکاله در موقعیت ایده آل برای جذب توریست قرار گرفته است.