جهان در کتاب ۱۹۸۴

تقسیم جهان به ۳ ابرقدرت در میانه‌های قرن بیستم پیش‌بینی می‌شده‌است. در آغاز روسیه، اروپا را جذب می‌کند و «اوریشیا» شکل می‌گیرد. ایالات متحده آمریکا نیز با جذب بریتانیا «اوشینیا» را پدید می‌آورد و جهان به دو ابرقدرت تقسیم می‌شود. «شرقاسیه»، پس از یک دهه جنگ‌های نامنظم به عنوان نیرویی متمایز ظاهر می‌شود و جهان به سه ابرقدرت تقسیم می‌شود. این سه ابرقدرت از ۲۵ سال پیش از سال ۱۹۸۴، دائماً با هم در جنگ هستند؛ به این صورت که هرگاه دو ابرقدرت با هم در حال جنگند، با ابرقدرت سوم در صلح به سر می برند.[1] در کتاب تشریح شده است که تقسیم منابع جهان به گونه‌ای صورت گرفته که هرگز یک ابرقدرت به طور کامل شکست نخواهد خورد.

جنگ پایدار
بنابر اطلاعات صفحه سخنگو، پیکان سیاه مسیر حمله نیروهای اوراسیا و پیکان سفید مسیر حمله نیروهای اقیانوسیه است.
زمان از حدود ۲۵ سال پیش از سال ۱۹۸۴ به بعد مکان شمال آفریقا، جنوب‌شرقی، جنوب‌غربی و مرکز آسیا نتیجه جنگ پایدار،[2] در این جنگ هیچ کشوری قادر به نابودی دیگری نیست و نمی‌تواند ماهیتی سرنوشت‌ساز داشته باشد، حتی اگر دو ابرقدرت برای نابودی دیگری متحد شوند، نمی‌توانند.[3] در این جنگ هیچ پیروزی قاطعی ممکن نیست.[4] علت جنگ تسخیر تمام کره زمین و خاموش کردن امکان تفکر مردم کشور برای همیشه[5] به‌دست‌آوردن نیروی کار و معادن در مناطق مورد مناقشه[6] رشدنکردن معیارهای عمومی زندگی[7] به مصرف رساندن تولید مازاد بر نیاز[2] در تنگنا قرار دادن طبقه کارگری برای حفظ قدرت[4] تغییرات سرزمینی مرزهای ابرقدرت‌ها جبهه‌های اصلی جنگ هستند: رود کنگو، ساحل شمالی دریای مدیترانه، جزایر اقیانوس هند و اقیانوس آرام، مغولستان و مناطق قطبی (قطب شمال و قطب جنوب)
جنگندگان
اقیانوسیه	اوراسیا
فرماندهان
برادر بزرگ	نامشخص
نیروها
نامشخص	نامشخص
تلفات
نامشخص
نامشخص
این جنگ تلفات معدودی دارد.[3]

• اورول، جورج (۱۳۸۶)، هزارونهصدوهشتادوچهار، ترجمهٔ بلوچ، حمیدرضا، تهران: انتشارات گهبد

• پرچم‌های اقیانوسیه و اوراسیا در پرچم‌های جهان