جان پارکینسون
جان پارکینسون (انگلیسی: John Parkinson؛ ۱۰ فوریهٔ ۱۸۸۵ – ۵ ژوئن ۱۹۷۶ ) یک متخصص قلب اهل بریتانیا بود.
| جان پارکینسون | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۰ فوریهٔ ۱۸۸۵ لانکاشایر، انگلستان |
| درگذشت | ۵ ژوئن ۱۹۷۶ (۹۱ سال) |
| ملیت | بریتانیایی |
او یکی از سه پزشکی بود که برای نخستین بار سندرم ولف پارکینسون وایت را به‌طور کامل توصیف کردند.[1][2]
وی دانش‌آموختهٔ کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه فرایبورگ و مدتی نیز از دستیاران جیمز مکنزی بود.[2]
منابع
- L. Wolff, J. Parkinson, P. D. White. "Bundle-branch block with short P-R interval in healthy young people prone to paroxysmal tachyardia." American Heart Journal, St. Louis, 1930, 5: 685.
- "Obituary: Sir John Parkinson". The Times. The Times Digital Archive. 8 June 1976. p. 16.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «John Parkinson (cardiologist)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ اوت ۲۰۱۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.