تیگر ۱

تیگر ۱ نام نوعی تانک سنگین آلمانی در دوره جنگ جهانی دوم بود که از سال ۱۹۴۲ در جبهات آفریقا و اروپا معمولاً در گردان‌های مستقل تانک‌های سنگین به کار گرفته شد. طراحی نهایی آن تانک Panzerkampfwagen VI Tiger Ausf. E بود که عموماً تحت عنوان تیگر (Tiger) یاد می‌شود. تانک تیگر ۱ اولین تانک آلمانی با توپ ۸۸میلیمتری KwK 36 بود. مجموعاً ۱۳۴۷ دستگاه از آن بین اوت ۱۹۴۲ تا اوت ۱۹۴۴ ساخته شد.[4] ساخت این تانک در نهایت پس از اوت ۱۹۴۴ جای خود را به تانک پیشرفته تر تیگر ۲ داد.

تیگر ۱
تیگر ۱ در فرانسه شمالی، مارس ۱۹۴۴
نوع	تانک سنگین
اولین سازنده	آلمان نازی
تاریخچۀ خدمت‌رسانی
در خدمت	۴۵–۱۹۴۲
جنگ‌ها	جنگ جهانی دوم
تاریخچۀ محصول
طراح	Erwin Aders هنشل
طراحی‌شده	۱۹۴۱
تولیدکننده	هنشل
قیمت واحد	۲۵۰٬۸۰۰ رایش مارک[1]
تولیدشده	۴۴–۱۹۴۲
تع. ساخت	۱٬۳۴۷
مشخصات (RfRuK VK 4501H Ausf.E, Blatt: G-330)
جرم	۵۰ تن
عرض	۳٫۵۶ متر (۱۱ فوت ۸ اینچ)
ارتفاع	۳٫۰ متر (۹ فوت ۱۰ اینچ)
خدمه	۵ نفر
زره	۲۵–۱۲۰ میلیمتر (۰٫۹۸–۴٫۷۲ اینچ)[2][3]
صلاح اصلی	۱× 8.8 cm KwK 36
سلاح ثانویه	۲× 7,92x57 mm
موتور	مایباخ 700 PS (690 hp, 515 kW)
توان/وزن	13 PS/tonne
سیستم تعلیق	torsion bar
فاصله از زمین	۰٫۴۷ متر (۱ فوت ۷ اینچ)
ظرفیت سوخت	۵۴۰ لیتر (۱۴۰ گالون آمریکایی) شامل سوخت ذخیره
برد عملیاتی	۱۱۰–۱۹۵ کیلومتر (۶۸–۱۲۱ مایل)
Maximum speed	۴۵٫۴ کیلومتر بر ساعت (۲۸٫۲ مایل بر ساعت)

درحالی که تیگر ۱ تانک بی نظیری در دوره خود به نظر می‌رسید،[5] اما در واقع بیش مهندسی شده (بیش از حد پیچیده)[6] و دارای مواد گران‌قیمت و نیازمند ساعت‌ها کار فشرده بود. این تانک در معرض انواع خاصی از خرابی در ناحیه شنی خود بود و مصرف سوخت بالایی داشت که باعث می‌شد برد آن کاهش یابد. تیگر ۱ از منظر مکانیکی قابل اعتماد اما دارای هزینه نگهداری بالایی بود. همچنین جابجا شدن آن دشوار و هنگام یخ زدن گل، یخ و برف بین زنجیر و چرخ‌های روی هم رفته و در هم تنیده آن خطر از حرکت افتادن وجود داشت که این مسئله در راه‌های گلی فصل بارندگی و زمستان‌های سرد جبهه ی شرقی مشکل بزرگی برای آلمانی‌ها به حساب می‌آمد.[7]

نام تیگر را فردیناند پورشه بر روی آن گذاشت و عدد رومی در نام آلمانی آن هم بعد از ساخت تانک تیگر ۲ بر روی این سری تانک افزوده شد.[7]البته طراحی ناموفقی که فردیناند پورشه از تیگر ۱ کرد، با طرح نهایی اندکی متفاوت بود. در نهایت در رقابت شرکت‌های پورشه و هنشل، ورماخت طرح هنشل را مناسب تر دید و تانک تیگر ۱ توسط شرکت هنشل وارد خط تولید شد. به دلیل وجود دو نمونه اولیه از تیگر ۱، طرح ناموفق پورشه را Tigher p و طرح نهایی تیگر ۱ هنشل را Tiger hنامیدند. عمده تفاوت این دو نمونه در محل قرارگیری برجک و شکل آن بود که در Tiger pمتمایل به جلوی تانک قرار گرفته بود، اما در اصلاحات ثانویه بنا به درخواست فرماندهان و سفارش دهندگان، برجک دقیقاً به وسط بدنه انتقال یافت. تانک تیگری که پورشه طراحی کرد از یک موتور الکتریک-دیزل بهره می‌برد، که نه تنها بسیار بیچیده بود، بلکه به دلیل وجود توربین‌های مولد برق بسیار جاگیر و غیرقابل اطمینان بود و به راحتی آتش می‌گرفت.

طرح اولیهٔ آن Panzerkampfwagen VI Ausführung H (به انگلیسی: Panzer VI version H) یا به اختصار PzKpfw VI Ausf. H بود که حرف H نشان دهندهٔ Henschel که به کارخانهٔ هنشل به عنوان طراح و سازندهٔ آن اشاره دارد بود. ای تانک از ردهٔ طراحی‌های Sd.Kfz یا Sonderkraftfahrzeug بود که بعدها به عنوان PzKpfw VI Ausf. E در مارس سال ۱۹۴۳ دوباره طراحی شد.[7]

امروزه تنها تعداد انگشت شماری از این تانک باقی مانده‌است که در موزه‌ها و نمایش‌های سراسر دنیا به نمایش داده می‌شود. تیگر مدل ۱۳۱ که در موزهٔ بووینگتن (اردوگاه) برتانیا نگهداری می‌شود تنها مدلی است که بازیابی شده و می‌تواند حرکت کند.[7] همچنین این تانک برای مقابلهٔ بهتر با تانک‌های شوروی(T-34) ساخته شده بود. البته تمام انتظارات طراحان و سفارش دهندگان از این تانک به خوبی برآورده شد، به طوری که در یک میدان نبرد، یک عدد تانک تیگر به اشتباه از دسته خود دور شد و خود را در محاصره چندین تانک شرمن آمریکایی دید، او پس از چندین ساعت مبارزه و نابودی ۵۴ تانک شرمن، با اندکی خسارت به دستهٔ خود بازگشت. این برتری تیگر نه تنها به دلیل زره فوق‌العاده ضخیم و آلیاژ مناسب آن بود، بلکه به دلیل بهره‌وری از توپ 8.8 cm Flak که یک توپ ضدهوایی ۸/۸ سانتی‌متری بود و دقت و برد بسیار بالایی داشت، حتی از فاصله بسیار زیاد، و حتی با برخورد با زره اصلی بدنه شرمن هم باعث نابودی کامل آنها می‌شد.