تکیه‌کلام

تیکه کلام یا ویژه سخن واژه‌ای است که در اثر تکرار تبدیل می‌شود به اسم یا نشان گروه یا جنبش بخصوصی.[1] بعضی کسان بهنگام گفتگو کلمه ای را که در بیان موضوع اثری ندارد مکرر بیان کنند و چنین کلمات را تیکه کلام آنان نامند. این تیکه کلام گاهی مبهمات است مانند بسیار، بهمان، چه چیز و ذلک و مانند آن و گاهی ترکیبی یا جمله ای است که معنی اصلی آن مقصود گوینده نیست. گویند تیکه کلام فلان کس «چیز» است یعنی فلان در گفتار خود بی‌اراده و نظر بمعنی خاصی کلمهٔ «چیز» را بکرات بکار برد.پس گویش تکیه کلام اشتباه هست و فردی که تکیه کلام را جمله ی اصلی میداند گویی اشتباه میکند و کلمه صحیح آن تیکه کلام است <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لغتنامه دهخدا|نام خانوادگی=دهخدا|نام=علی اکبر|ناشر=|سال=|شابک=|مکان=|صفحات=}