توافق‌نامه شنگن

توافق‌نامهٔ شنگن (به انگلیسی: Schengen Agreement) توافق‌نامه‌ای است که به برداشته شدن مرز بین ۶ کشور اروپایی انجامید و امکان مسافرت بدون روادید بین این کشورها را فراهم کرد. این توافق‌نامه در سال ۱۹۸۵ بین پنج کشور اروپای غربی به امضا رسید و کشورهای دیگر به تدریج به این توافق‌نامه ملحق شدند. در حال حاضر ۲۶ کشور اروپایی از قوانین این توافق‌نامه پیروی می‌کنند.

اعضای توافق‌نامهٔ شنگن
  اعضای اتحادیه اروپا که در توافق‌نامهٔ شنگن حضور دارند
  اعضای اتحادیه اروپا که درخواست حضور در توافق‌نامهٔ شنگن داده‌اند
  اعضای اتحادیه اروپا که در توافق‌نامهٔ شنگن حضور ندارند
  اعضای غیر اتحادیه اروپا که در توافق‌نامهٔ شنگن حضور دارند
توضیحاتمنطقهٔ مسافرت آزاد
تأسیس۱۴ ژوئن ۱۹۸۵
اعضا
تحت سیاستاتحادیه اروپا
وسعت۴٬۳۱۲٬۰۹۹ km۲

تاریخچه

توافق‌نامهٔ شِنگن در سال ۱۹۸۵در روستایی به نام شنگن از توابع لوکزامبورگ از سوی بلژیک، فرانسه، آلمان غربی، هلند و لوکزامبورگ به امضا رسید. تمام کشورهای اتحادیه اروپا بجز ایرلند وارد این توافق‌نامه شده‌اند. در حال حاضر (سال ۲۰۱۲) ۲۶ کشور عضو این توافق‌نامه هستند. این ۲۶ کشور عبارت اند از: اتریش، بلژیک، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیختن اشتاین، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد، سوئیس. [1]

پانویس

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ توافق‌نامه شنگن موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.