تنبلی
تنبلی (یا تنپروری، کاهلی) به معنی نداشتن تمایل به فعالیت یا تلاش، با وجود برخورداری از توانایی کافیست.[1]
واژهشناسی
در زبان فارسی کسل نیز به کسی که تنبل است، گفته میشود. کسل وامواژهای از زبان عربی در فارسی است که در عربی به معنای تنبلی است.[2]
در دین
مسیحیت
در مسیحیت تنبلی جزو هفت گناه کبیره محسوب میشود.
اسلام
در قرآن از کسالت و تنبلی بهخصوص در کارهای نیک و در راه عبادت خدا، به زشتی یاد شده و این صفت از ویژگیهای منافقان برشمرده شدهاست.
بر پایه کشور
در ایران
بر پایه برخی آمارها، تنبلی ایرانیان بالاتر از متوسط جهانیست، به طوری که بر اساس آمارهای جهانی، ایرانیان بعد از اعراب و آفریقاییان جایگاه سوم تنبلی را در جهان به خود اختصاص دادهاند.[3][4] حسن قاضیمرادی نیز در کتابی با عنوان کار و فراغت ایرانیان به این مسئله پرداخته و در آن خاطرنشان میکند که «کار» و «تفریح» در بین ایرانیان، به شکل «زحمت» و «سرگرمیخواهی» نمود یافتهاست. از طرفی دیگر انتقادهایی به شیوه علمی به کار رفته در اینگونه پژوهشها وارد شدهاست که تحلیل و استنتاج بر پایه دادههای آماری پژوهشهای انجام شده و حتی شکل، نحوه و نوع سوالات پرسیده شده را به چالش کشیدهاست.[5]
در جنگ
روحالله خمینی در گفتگویی بیان کرد: جنگ وقتی که واقع میشود، انسان از خستگی و سستی بیرون میآید و فعالیت میکند و جوهره انسان، که باید همیشه متحرک و فعال باشد، بروز میکند. در استراحت و در راحتی، انسان هی کسل میشود، قوای انسان خمود میشود.[6][7]
منابع
- ویکیپدیای انگلیسی
- «تنبلی - ویکی فقه». wikifeqh.ir. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.
- تنبلی ایرانیان بالاتر از متوسط جهانی
- "کار" اولویت جامعه ایرانی نیست/ بطالت ضد ارزش دانسته شود
- فضائلی، احمد. «جایگاه جهانی ایران اسلامی از نظر تنبلی اجتماعی». راهبرد فرهنگ، بهار ۱۳۹۲، شماره ۲۱، ص ۵۷
- «صحیفه امام خمینی - جلد 13 - صفحه 247 | روحالله». farsi.rouhollah.ir. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.
- «امام خمینی (س) - جنگ و دفاع». www.imam-khomeini.ir. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۱۹.