تنبلی

در مسیحیت تنبلی جزو هفت گناه کبیره محسوب می‌شود.

در قرآن از کسالت و تنبلی به‌خصوص در کارهای نیک و در راه عبادت خدا، به زشتی یاد شده و این صفت از ویژگی‌های منافقان برشمرده شده‌است.

بر پایه برخی آمارها، تنبلی ایرانیان بالاتر از متوسط جهانی‌ست، به طوری که بر اساس آمارهای جهانی، ایرانیان بعد از اعراب و آفریقاییان جایگاه سوم تنبلی را در جهان به خود اختصاص داده‌اند.[3][4] حسن قاضی‌مرادی نیز در کتابی با عنوان کار و فراغت ایرانیان به این مسئله پرداخته و در آن خاطرنشان می‌کند که «کار» و «تفریح» در بین ایرانیان، به شکل «زحمت» و «سرگرمی‌خواهی» نمود یافته‌است. از طرفی دیگر انتقادهایی به شیوه علمی به کار رفته در اینگونه پژوهش‌ها وارد شده‌است که تحلیل و استنتاج بر پایه داده‌های آماری پژوهش‌های انجام شده و حتی شکل، نحوه و نوع سوالات پرسیده شده را به چالش کشیده‌است.[5]

روح‌الله خمینی در گفتگویی بیان کرد: جنگ وقتی که واقع می‌شود، انسان از خستگی و سستی بیرون می‌آید و فعالیت می‌کند و جوهره انسان، که باید همیشه متحرک و فعال باشد، بروز می‌کند. در استراحت و در راحتی، انسان هی کسل می‌شود، قوای انسان خمود می‌شود.[6][7]