تمامیت ارضی
تمامیت سرزمینی[1] یا تمامیت ارضی یا یکپارچگی سرزمینی این اصل در حقوق بین‌الملل است که دولت‌های ملی نباید تلاش کنند در دیگر دولت‌های ملی جنبش‌های جدایی خواهانه یا تغییرات مرزی را ترویج کنند.
در سالیان اخیر تنش‌هایی بین این اصل و اصل مداخله بشردوستانه تحت ماده 73.b منشور ملل متحد «به منظور گسترش خودگردانی، توجه به خواسته‌های سیاسی ملل، و کمک به آنان در توسعهٔ مترقی نهادهای سیاسی آزادشان، بنا بر شرایط خاص هر قلمرو و مللش و درجات متغیر توسعهٔ آن» وجود داشته است.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- «تمامیت سرزمینی، تمامیت ارضی» [جغرافیای سیاسی، علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] هم‌ارزِ «territorial integrity»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر یازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۴۵-۳ (ذیل سرواژهٔ تمامیت سرزمینی)
- UN Charter Chapter XI
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Territorial integrity». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ دسامبر ۲۰۱۵.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.