ترابانت

ترابانت (به آلمانی: Trabant؛ تلفظ آلمانی /trəˈbɑːnt/) یک خودرو است که از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۹۰ در آلمان شرقی سابق توسط شرکت خودرو سازی وب سچسنرینگ اتومبیلورکه زویکاو در تسویکاو زاکسن تولید می‌شد.

ترابانت
دید کلی
شرکتوب سچسنرینگ
تولید۱۹۵۷~۱۹۹۰ (آلمان شرقی)
۱۹۹۰~۱۹۹۱ (آلمان)
۳٫۷ میلیون تولید
بدنه و شاسی
شکل بدنه۲ در سدان (سالن، لیموزین)
۲ در استیشن واگن (یونیورسال)
بی در جیپ (کوبل‌واگن)
طرح‌بندیموتور جلو-محور جلو
پیشرانه
موتور۵۰۰ سی‌سی دو سیلندر دوزمانه (۱۹۵۷~۶۲)
۶۰۰ سی‌سی دو سیلندر دوزمانه (۱۹۶۳~۱۹۸۹)
۱٫۰ لیتری فولکس‌واگن پولو آی۴ چهارزمانه (۱۹۸۹~۱۹۹۱)
ابعاد
فاصله
بین محورها
۲٬۰۲۰ میلیمتر (۷۹٫۵ اینچ)[1]
طول۳٬۳۶۰ میلیمتر (۱۳۲٫۳ اینچ)[1]
عرض۱٬۵۰۰ میلیمتر (۵۹٫۰۶ اینچ)[2]

ترابانت خودرویی کوچک و ارزان‌قیمت بود که از پیشرانه ۲ سیلندر دو زمانه بهره می‌برد. این خودرو تا پس از فروپاشی دیوار برلین نیز تولید می‌شد.[3]

در طول نزدیک به سه دهه بیش از سه میلیون ترابانت در آلمان شرقی تولید شد که این خودرو را به متداول‌ترین خودروی آلمان شرقی تبدیل نمود.

ترابانت ۸۰۰ آراس

بدنه این خودرو از مخلوطی زمخت از آشغال پنبه و صمغ رازیانه بود به نام دوروپلاست تا ماده‌ای ضدزنگ و ابدی باشد اما مشکل همین است که در طبیعت تجزیه نمی‌شود و در صورت سوختن بسیار سمی است و در تولید انبوه ترابانت به عنوان یکی از خودروهای مردمی (en) مورد استفاده قرار گرفته بود از این رو بقایای ترابانت‌های فرسوده یا از وسط نصف شده و به استفاده‌های عجیب می‌رسیدند یا اینکه در کنار جاده‌ها منظره‌ای مانند یک خودروی زامبی ایجاد می‌کردند.[4]

این خودرو بی‌کیفیت به عنوان دومین خودروی مردمی آلمان برای فریب کارگران پس از بیتل شناخته می‌شود. البته تولید این خودرو به معنی حذف تفاوت طبقاتی نبود و در کنار آن وارتبورگ که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۴ تولید می‌شد نیز بود که مخصوص افراد خاص بود. اما در ۱۹۶۴ شکل آن تغییر یافت و نامش شد مدل ۳۵۳ که به هانس بوگندو نیز مشهور شد و ۲۵ سال تولید شد. ترابانت شد نماینده سرکوب‌شده‌ها در مقابل وارتبورگ ۳۵۳ یا همان وولکز پلیس سریعتر با ۷ اسب قدرت بیشتر و شیک.[4]

تولید ترابانت در سال ۱۹۹۱ برای متوقف شد و شرکت سازنده آن هم منحل شد.

طنزها

نسخه سدان ترابانت ۶۰۱

دربارهٔ ترابانت و کیفیت ساخت بدش جوک‌های زیادی به وجود آمده بود که در زیر به برخی از آنها اشاره شده

  • چطور یک ترابانت تهیه کنم؟ کافیست آدامست را به کف خیابان بچسبانی ترابانت به آن خواهد چسبید.
  • درازترین خودروی بازار چیست؟ ترابانت است. دو متر طول خودش و ده متر دود پشت سرش که جمعاً می‌شود دوازده متر.
  • بهترین ویژگی یک ترابانت چیست؟ اینکه در پشتش یک گرم کن نصب شده تا وقتی که آن را برای روشن شدن هول می‌دهی دستانت را گرم کند.


موتور

۲۶ اسب قدرت که ۲۱ ثانیه طول می‌کشید تا به ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد که حداکثر سرعت اسمی آن بود البته برای مدل نو آن. موتور دوزمانه ۶۰۰سی‌سی این خودرو که با مخلوط بنزین و روغن کار می‌کرد (دقیقاً مشابه موتورهای گازی) بوی بدی مانند بیمارستان قدیمی می‌دهد.[4]

ترابانت در جنگ سرد

در پایان جنگ سرد سال ۱۹۸۹ در تظاهرات گسترده صفی طولانی از ترابانت‌های دودزا پای دیوار برلین جمع شدند تا به غرب بروند و بوی دود آنها باعث تسلیم شدن مأموران مرزی شد و ترابانت به عنوان نماد شکستن دیوار بعداً روی باقیمانده دیوار نقاشی گرافیتی شد.[4]

نسخه‌ها

نسخه استیشن واگن ترابانت ۶۰۱

ترابانت مدل‌های فراوانی دارد که به این قرارند:

  • پی۵۰، که با نام ترابانت ۵۰۰ هم شناخته می‌شود (تولید از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۲)
  • ترابانت ۶۰۰ (۱۹۶۲–۱۹۶۴)
  • ترابانت ۶۰۱ (۱۹۶۳–۱۹۹۱)
  • و نهایتاً ترابانت ۱٫۱، که در سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱ با موتور ۱٫۱ لیتری فولکس‌واگن عرضه می‌شد.

ترابانت ۱٫۱ تافته‌ای جدا بافته از خانواده ترابانت بود که با موتور فولکس واگن پولو (که نوع موتورش در زبان انگلیسی VW Polo نامیده می‌شد) و پس از به تاریخ پیوستن ترابانت‌های دو سیلندر دو زمانه با یک موتور چهار زمانه و به مدت یک سال به بازار عرضه شد.

نگارخانه

جستارهای وابسته

پانویس

  1. Legends of the Open Road. Rizzoli International Publications. ISBN 978-88-6130-066-8.
  2. World Cars 1978. Herald Books. ISBN 0-910714-10-X.
  3. مصطفی معصوم پور (۱۸ آبان ۱۳۹۵). «بدترین ماشین‌های تاریخ». gadgetnews.ir. دریافت‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۶.
  4. جیمز می. «خودروی مردمی». تخت گاز. بی‌بی‌سی و بی‌بی‌سی فارسی.

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ترابانت موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.