بسامد بسیاربالا

VHF یا فرکانس خیلی بالا (به انگلیسی: Very High Frequency)، نماد اتحادیه بین‌المللی مخابرات،[1] برای امواج الکترومغناطیسی با فرکانس رادیویی بین ۳۰ تا ۳۰۰ مگاهرتز می‌باشد، که دارای طول موج متناظری از ۱۰ متر تا ۱ متر هستند. به فرکانس‌های زیر VHF نماد HF و به فرکانس‌های بالای آن نماد UHF داده شده‌است.

بسامد بسیاربالا
بازهٔ بسامد۳۰ تا ۳۰۰ مگاهرتز
بازهٔ طول موج۱ تا ۱۰ متر
اتحادیه بین‌المللی مخابرات
۱) بس‌پایین
۲) ابرپایین
۳) فروپایین
۴) بسیارپایین
۵) پایین
۶) متوسط
۷) بالا
۸) بسیاربالا
۹) فرابالا
۱۰) ابربالا
۱۱) بس‌بالا
۱۲) بیش‌بالا
ELF
SLF
ULF
VLF
LF
MF
HF
VHF
UHF
SHF
EHF
THF
مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک
بالا  بسیاربالا  فرابالا  ال  اس  ث  ایکس  کایو  کا  کاآ  کیو  و  دبلیو
ناتو و اتحادیهٔ اروپا و پادکار الکترونیکی آمریکا
آ  ب  ث  د  ای  اف  ژ  هاش  آی  ج  کا  ال  ام
نمایش  بحث  ویرایش

کاربردهای معمول امواج رادیویی در باند VHF عبارتند از: پخش صوتی دیجیتال (DAB) و رادیو FM، پخش تلویزیونی، سیستم‌های رادیویی سیار زمینی دو طرفه (اورژانس، تجاری، استفاده شخصی و نظامی)، ارتباطات داده‌ای برد بلند تا چند ده کیلومتر با مودم‌های رادیویی، رادیو آماتور و ارتباطات دریایی. سیستم‌های ارتباطی کنترل ترافیک هوایی و سیستم‌های ناوبری هوایی (به عنوان مثال VOR & ILS) در فواصل ۱۰۰ کیلومتری یا بیشتر با هواپیماهایی که در ارتفاع کروز هستند.

خصوصیات انتشار

آنتن پخش تلویزیونی VHF.

امواج رادیویی در باند VHF عمدتاً توسط مسیرهای خط-دید و زمین-گسیل انتشار می‌یابند. برخلاف باند HF، در فرکانس‌های پایین تنها مقدار کمی بازتاب از یونوسفر وجود دارد (انتشار امواج آسمانی).[2] آنها برخلاف موج‌های زمینی، کانتور زمین را دنبال نمی‌کنند و در نتیجه توسط تپه‌ها و کوه‌ها مسدود می‌شوند، هرچند آنها به‌طور ضعیفی توسط اتمسفر منعکس (خم) می‌شوند و می‌توانند مقدار کمی بیشتر از افق قابل دید و تا حدود ۱۶۰ کیلومتری سیر کنند. این امواج می‌توانند از دیوارهای ساختمان‌ها نفوذ کرده و در داخل خانه دریافت شوند، اگرچه در مناطق شهری بازتاب ساختمان‌ها باعث انتشار چند مسیری می‌شود که می‌تواند در دریافت تلویزیونی تداخل ایجاد کند. در این باندهای فرکانس نویز رادیویی اتمسفریک و تداخل (RFI) ناشی از تجهیزات الکتریکی نسبت به فرکانس‌های پایین تر، مشکل کمتری ایجاد می‌کند. باند VHF اولین باندی است که در آنتن‌های فرستنده کارآمد به اندازه کافی کوچک هستند که می‌توان آنها را روی وسایل نقلیه و دستگاه‌های قابل حمل نصب کرد. به همین دلیل از این باند برای سیستم‌های رادیویی قابل حمل زمینی دو طرفه مانند واکی-تاکی‌ها و ارتباطات رادیویی دو طرفه در هواپیماها (Airband) و کشتی‌ها (رادیوی دریایی) استفاده می‌شود. گاهی اوقات، در شرایط مناسب، امواج VHF به دلیل شکست توسط شیب‌های دما در جو، می‌توانند مسیرهای طولانی را با کانال زنی تروپوسفریک طی کنند.

منابع

  1. "Rec. ITU-R V.431-7, Nomenclature of the frequency and wavelength bands used in telecommunications" (PDF). ITU. Archived from the original (PDF) on 31 October 2013. Retrieved 20 February 2013.
  2. Seybold, John S. (2005). Introduction to RF Propagation. John Wiley and Sons. pp. 9–10. ISBN 978-0-471-74368-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.