برنامه‌های پنج‌ساله اتحاد جماهیر شوروی

تأکید بر گسترش ابزار صنعتی و ماشین آلات داشت، استالین می‌گفت اگر عقب ماندگی را پایان ندهیم کشورهای پیشرفته (غربی سرمایه‌داری) مارا به مرور له خواهند کرد.[3] همچنین این برنامه همراه با تاًسیس شبکه‌های خط آهن و راه‌سازی بود؛ و آموزش تحصیلات، بخش‌های اساسی این برنامه حرکت به سمت کشوری صنعتی و صنعتی‌سازی، و کشاورزی اشتراکی و مقابله بیشتر از برنامه NEP با خصوصی‌سازی بود.

ادامه دهنده برنامه نخست صنعتی‌سازی سریع و سنگین اما متمرکز در مناطق جدید بود.[5]

این برنامه بیشتر توجه به ایمن کردن و الزامات نظامی داشت، چرا که شوروی باید خود را برای جنگ جهانی نخست آماده می‌کرد، همچنین این برنامه نقش بسزایی در برنامه‌های توزیع مواد مصرفی داشت.[6][7]

استالین همواره سعی داشت که کشور شوروی را از کشوری کشاورزی عقب‌افتاده به کشوری صنعتی تبدیل کند، او از جمله شروع به ساخت شرکت‌هایی در گوشه و کنار شهرها کرد،[8] این صنعتی‌سازی سریع باعث کمبود کارگران شد که مشارکت زنان در صنعت را طلب کرد به شکلی که در سال ۱۹۳۷ در برنامه ۵ساله دوم حدود ۴۰٪ از کارگران را زنان تشکیل می‌داد، که حداقل برابری زن و مرد به این شکل در کشورهای دیگر در آن زمان نبود،[9] اما این صنعتی‌سازی سنگین سریع و بخش‌های دیگر برنامه ۵ساله یعنی کشاورزی اجتماعی غیرممکن بود، و به همین دلیل مشکلاتی را با خود آورد از جمله کمبود محصولات غذایی، احتمالاً ۱۰ میلیون نفر بر اثر گرسنگی مردند. این باعث شد استالین شروع به جمع‌آوری غلات کند که این اوضاع را بهبود بخشید و همچنین باعث شد استالین به بیرون از کشور هم غلات صادر کند.[10]

با اقداماتی که در راستای صنعتی شدن کشور انجام شد میلیون‌ها نفر از دهقانان مجبور شدند به صنعت روی بیاورند، جای خالی انقلابی در کشاورزی را نشان می‌داد، طی کشاورزی اجتماعی زمین‌های کوچک مطلق به مردم تبدیل به زمین‌های بزرگ دولتی اجتماعی شد، از زمان برنامه NEP توسط لنین، کولاک‌ها (دهقانان ثروتمند) قیمت غلات را کنترل می‌کردند و همچنین مازاد آنهارا احتکار می‌کردند، استالین اگرچه تلاشی برای از بین بردن این قدرت کرد، اما از طرفی نمی‌توان غافل شد استالین چه نگاه بدی به این افراد داشت؛ و البته این موضوع دهقانان ثروتمند با کمونیسم سازگاری نداشت. طی این قسمت از برنامه ۵ساله استالین، کارگران ماشین آلاتی را با وام دریافت کردند و ۹۰٪ درصد محصولات ارزان به ایالات فروخته می‌شد و ۱۰٪ درصد خوراک حیوانات قرار می‌گرفت. البته این همواره در کنار اعتراض دهقانان ثروتمند بود برای نمونه وقتی از فروش محصولات اضافی خود امتناع کردند مالیات سنگینی دریافت کردند که این باعث شد آن‌ها در اعتراض، محصولات خود را از بین ببرند یا حیوانات خود را بکشند، این مسئله باعث شد حدود ۵ میلیون کولاک (کشاورزان ثروتمند) اخراج بشوند[11][12][13]

گاهی مالیات از صاحابان شرکت‌ها به قدری بود که این افراد نمی‌توانستند ادارت خود را مدیریت کنند.[14]

یکی دیگر از بخش‌های برنامه ۵ساله آموزش را که از قبل مورد تأکید بود هدف قرار می‌داد طی این برنامه ۵ساله هزارن مدرسه تأسیس شد، و به خصوص به سواد بزرگسالان پرداخته شد، میزان بی‌سوادی در آن دوران در سال ۱۹۲۴ از ۵۰٪ به ۲۰٪ درصد در سال ۱۹۳۹ پیشرفت داشت.[15]

در سال ۱۹۳۲ نخستین برنامه پنج ساله (۱۹۲۸ تا ۱۹۳۳) به پایان رسید. (این برنامه یک سال زودتر به پایان رسید) اگرچه به اندازه پیشرفت کشورهای غربی برنامه ۵ساله پیشرو نبود اما پایه‌های صنعتی کشور تأسیس شد و شوروی تبدیل به یک ابرقدرت در بخش صنعت شد.[16][17]