ایندوسیانین

ایندوسیانین یا ایندوسیانین سبز به انگلیسی: Indocyanine green

ایندوسیانین[1]
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس 3599-32-4 Y
پاب‌کم 5282412
کم‌اسپایدر 18108 Y
UNII IX6J1063HV Y
ChEBI CHEBI:31696 Y
ChEMBL CHEMBL1646 Y
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
خصوصیات
فرمول مولکولی C43H47N2NaO6S2
جرم مولی 774.96 g/mol
خطرات
کدهای ایمنی R36/37/38
شماره‌های نگهداری S26 S۳۶
خطرات اصلی Xi
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 Y (بررسی) (چیست: Y/N؟)
Infobox references

ایندوسیانین سبز
ایندوسیانین سبز
نام آیوپاک sodium ۴-[۲-[(۱EEEZ)-۷-[۱٬۱-dimethyl-۳-(۴-sulfonatobutyl)benzo[e]indol-۲-ylidene]hepta-۱٬۳٬۵-trienyl]-۱٬۱-dimethylbenzo[e]indol-۳-ium-۳-yl]butane-۱-sulfonate
شمارهٔ CAS ۳۵۹۹-۳۲-۴
فرمول شیمیایی C43H47N2NaO6S۲
گروه دارویی ماده کمک تشخیصی
PubChem ۵۲۸۲۴۱۲
جرم مولی (گرم بر مول) ۷۷۴٫۹۶
نیمه عمر ۱۵۰ تا ۱۸۰ ثانیه
عوارض جانبی کهیر، بثورات جلدی، واکنش آنافیلاکتوئید
موارد مصرف بررسی عملکرد کبد، اندازه گیری برون ده قلب
راه استعمال تزریقی
اشکال دارویی ویال تزریقی (۲۵ میلی گرم در ویال ۱۰ سی سی)
مصرف در بارداری گروه C

نام‌های تجارتی: Cardiogreen; Foxgreen; Cardio-Green; Fox Green; IC Green

طبقه‌بندی فارماکولوژیک : ماده کمک تشخیصی (رنگ تری کربوسیانین)

طبقه‌بندی درمانی : مادهٔ تشخیصی مؤثر در بررسی عملکرد کبد و اندازه‌گیری برون ده قلب

اشکال دارویی: ویال تزریقی ۲۵ میلی گرم در ویال(۱۰ سی سی)

مکانیسم اثر

ایندوسیانین سبز یا (ICG) یک نوع رنگ سیانین مورد استفاده در تشخیص گذاری‌های پزشکی می‌باشد که برای تشخیص مواردی همچون: برون ده قلبی، عملکرد کبدی، و همینطور نحوهٔ جریان خون در کبد و نیز در آنژیوگرافی چشم کاربرد دارد.

پیک یا حداکثر جذب نوریایندوسیانین سبز در حدود ۸۰۰ نانومتر است.

ایندوسیانین سبز با پروتئینهای پلاسما به سختی متصل می‌شود و در سیستم عروقی محبوس می‌گردد.

نیمه عمری در حدود ۱۵۰ تا ۱۸۰ ثانیه دارد و از جریان خون منحصراً بوسیلهٔ کبد و به سمت صفرا حذف می‌شود.[2]

موارد مصرف

  • تعیین برون ده قلب
  • بررسی عملکرد کبد
  • بررسی جریان خون کبد
  • آنژیوگرافی چشمی

طریقه مصرف

  • در تمامی موارد پیش گفته به طرز مشترکی مورد مصرف قرار می‌گیرد. البته از آنجا که ایندوسیانین بیشتر به منظور اهداف تحقیقی و پژوهشی به کار می‌رود، دوز دارو متغیر می‌باشد. امّا دوزاژ معمول در گروه‌های سنی مختلف به شرح ذیل است:

در بالغین : ۵ میلی گرم

در کودکان : ۲/۵ میلی گرم

در شیرخوران : ۱/۲۵ میلی گرم

موارد منع مصرف

تداخلات دارویی

  • هپارین باعث کاهش جذب این دارو می‌شود.

عوارض جانبی

  • در پوست : کهیر، بثورات جلدی، واکنش آنافیلاکتوئید

توجه مهم: با اینکه ترشح ایندوسیانین سبز در شیر مادر ثابت نشده‌است، با این حال مصرف آن در دوران شیردهی باید با احتیاط صورت بگیرد.

جستارهای وابسته

  • تصویر برداری پزشکی

پانویس

  1. Cardiogreen at Sigma-Aldrich
  2. مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۲۴ ماه مهٔ ۲۰۱۰

منابع

  • راهنمای جیبی کاربرد داروهای ژنریک ایران، دکتر رامین خدّام، چاپ هفتم:تابستان۸۸، صفحهٔ: ۴۸۷
  • داروهای ژنریک ایران و دسته‌بندی داروها، دکتر مصطفی صابر و سید رضا موسوی، چاپ اول، ویرایش چهارم، صفحه: ۲۸۸
  • مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی در ۲۴ ماه مهٔ ۲۰۱۰ [جدول و مکانیسم اثر با استفاده از این منبع تکمیل شده‌است.]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.