اندرمان
اَندَرمان از روستاهای کهن شهرستان ری و جنوب شهر تهران است که دیرینگی آن را ۷ هزار سال دانستهاند.[1]
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | تهران |
شهرستان | ری |
بخش | مرکزی |
دهستان | عظیمیه |
نام محلی | اندرمون |
سال بنیاد | پیش از اسلام |
اندرمان | |
مردم | |
جمعیت | ۴۵۱ نفر (سرشماری ۹۵) |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۰۴۸ متر |
کد آماری | ۸۲۳۰۰۲ |
پیشینه
جاده شاهی دوره هخامنشیان از اندرمان میگذشتهاست. گمان بر اینست که در گذشته نام آن «آب اندر میان» بوده و به علت داشتن آب فراوان و رونق اقتصادی و اجتماعی یکی از روستاهای مهم شهر ری به شمار میرفتهاست.[1]
هنگامی که مسلمانان ری را تصرف کردند برای زیر نظر داشتن مقاومت محلی، لشکریان خود را در چند پایگاه مستقر کردند. این پایگاهها در دهکده اندرمان، جماران، فیروز و رام (فیروزآباد کنونی، در راه ری به کومش) و جایی به نام شیروان (احتمالاً همان شمیران) قرار داشتند. پس از تصرف ری توسط عربها، گروهی از مردم شهر به کوهها و آبادیهای پیرامون رفتهبودند و گروههای مقاومت تشکیل داده قصد بازپسگیری شهر را داشتند که این پایگاههای چهارگانه از این امر جلوگیری کرد.[2]
در سال ۱۳۸۵ سنگ قبری ۴۷۰ ساله در قبرستان امامزاده ابوالحسن روستای اندرمان کشف شد. شاخهای از ایل کلهر که زادبوم اصلیاش محور کرمانشاه به کرند است در دوران نادرشاه به ری تبعید شدند که این سنگ قبر کشفشده را مرتبط با افراد این ایل دانستهاند.[1]
در دهههای پیش روستای اندرمان طبق تقسیمات پیشین کشوری در بخش ری شهرستان تهران قرار داشته و ۲۲۹ تن سکنه داشتهاست. آب آن از قنات و محصول آن غلات ، چغندرقند و صیفی بودهاست.[3]
این روستا در سال ۱۳۸۴ در دهستان تازهتأسیس عظیمیه قرار گرفت.[4]
منابع
- خبرگزاری میراث فرهنگی، ۱۳۸۵/۶/۴
- عطاردی، عزیزالله، مشایخ فقه و حدیث در جماران، کُلین و دَرَشت، تجریش: انتشارات عطارد، ۱۳۷۳، ص۲۲.
- لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ اندرمان، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۱).
- روزنامهٔ همشهری، یکشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۸۴ - سال سیزدهم - شماره ۳۷۷۳.