الکتریک بلوز

الکتریک بلوز (انگلیسی: Electric blues) به هر نوعی از موسیقی بلوز گفته می‌شود که از تقویت‌کننده الکترونیکی برای سازهایش بهره‌گرفته‌باشد. نخستین سازی که صدایش به‌این شکل تقویت شد، گیتار بود. تی-بون واکر در دهه ۱۹۳۰، و جان لی هوکر و مادی واترز در دههٔ ۱۹۴۰ پیشگامان الکتریک بلوز به‌شمار می‌روند. شیوه‌ای که به شکل‌گیری و بالندگی سبک‌های بلوز ساحل غربی، دیترویت بلوز و شیکاگو بلوز (دورهٔ پس از جنگ جهانی دوم که متفاوت از شیکاگو بلوز عمدتاً آکوستیکِ اولیه بود) انجامید.

در دهه ۱۹۵۰ لیدل والتر سازدهنی بلوز را -با میکروفون‌دستی کوچکی که به آمپلی‌فایر گیتار وصل بود- باب کرد و بعدتر در دهه ۱۹۶۰ گیتار بیس الکتریکی و ارگ الکتریکی نیز مورد استفاده قرار گرفتند.

منابع

    پیوند به بیرون

    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ الکتریک بلوز موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.