الکتریک بلوز
الکتریک بلوز (انگلیسی: Electric blues) به هر نوعی از موسیقی بلوز گفته میشود که از تقویتکننده الکترونیکی برای سازهایش بهرهگرفتهباشد. نخستین سازی که صدایش بهاین شکل تقویت شد، گیتار بود. تی-بون واکر در دهه ۱۹۳۰، و جان لی هوکر و مادی واترز در دههٔ ۱۹۴۰ پیشگامان الکتریک بلوز بهشمار میروند. شیوهای که به شکلگیری و بالندگی سبکهای بلوز ساحل غربی، دیترویت بلوز و شیکاگو بلوز (دورهٔ پس از جنگ جهانی دوم که متفاوت از شیکاگو بلوز عمدتاً آکوستیکِ اولیه بود) انجامید.
الکتریک بلوز | |
---|---|
ریشههای سبکی | بلوز |
ریشههای فرهنگی | اواخر دهه ۱۹۳۰ ایالات متحده |
سازهای معمول | |
سبکهای مشتقشده |
|
حلقههای منطقهای | |
|
در دهه ۱۹۵۰ لیدل والتر سازدهنی بلوز را -با میکروفوندستی کوچکی که به آمپلیفایر گیتار وصل بود- باب کرد و بعدتر در دهه ۱۹۶۰ گیتار بیس الکتریکی و ارگ الکتریکی نیز مورد استفاده قرار گرفتند.
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Electric blues». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۸ اکتبر ۲۰۱۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.