اس‌تی‌اس-۱۳۵

اس‌تی‌اس-۱۳۵ (به انگلیسی: STS-135) آخرین مأموریت شاتل‌های فضایی ناسا است. این مأموریت در عین حال آخرین مأموریت مدارگرد آتلانتیس هم می‌باشد و طبق برنامه در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۱۱ آغاز گردید.[4]

اس‌تی‌اس-۱۳۵
لحظه فرود شاتل آتلانتیس در پایگاه فضایی کندی در طی مأموریت اس‌تی‌اس-۱۳۵، با فرود این فضاپیما پرونده مأموریت‌های شاتل‌های فضایی برای همیشه بسته شد.
نوع مأموریتترابری به ایستگاه فضایی بین‌المللی
اپراتورناسا
شناسهٔ کوسپار2011-031A
شماره ستکات۳۷۷۳۶
مدت مأموریت۱۲ روز, ۱۸ ساعت, ۲۸ دقیقه, ۵۰ ثانیه[1]
مسافت طی شده۸٬۵۰۵٬۱۶۱ کیلومتر (۵٬۲۸۴٬۸۶۲ مایل)
ویژگی‌های فضاپیما
فضاپیماشاتل فضایی آتلانتیس
خدمه
تعداد خدمه۴
اعضاکریستوفر فرگوسن
داگلاس جی. هارلی
ساندرا مگنوس
رکس جی والهایم
آغاز مأموریت
تاریخ راه‌اندازی8 July 2011 15:29 (2011-07-08UTC15:29Z) UTC[2][3]
سایت راه‌اندازیپایگاه فضایی کندی مجتمع پرتاب ۳۹ پایگاه فضایی کندی
پایان مأموریت
تاریخ فرود۲۱ ژوئیه ۲۰۱۱, ۰۹:۵۷&#۱۶۰;(۲۰۱۱-۰۷-۲۱UTC۰۹:۵۸Z) UTC
سایت فرودفرودگاه تداراکاتی فرود شاتل[1]
مشخصات مداری
سامانه مرجعGeocentric
رژیم مأموریتمدار نزدیک زمین
انحراف مداری۵۱٫۶ درجه
Dock ایستگاه فضایی بین‌المللی
Dock10 July 2011 15:07 UTC
Undock19 July 2011 06:28 UTC
زمان docked۸ روز, ۱۵ ساعت, ۲۱ دقیقه


Pictured in the STS-135 crew portrait are NASA astronauts Chris Ferguson (center right), commander; Doug Hurley (center left), pilot; Rex Walheim and Sandy Magnus, both mission specialists.

برنامه شاتل‌های فضایی
→ اس‌تی‌اس-۱۳۴

قریب یک میلیون نفر برای دیدن پرتاب آتلانتیس اس‌تی‌اس-۱۳۵ به فضا در محل پرتاب حضور یافتند.[5]

خدمه

ناسا در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰، اعضای مأموریت اس‌تی‌اس-۳۳۵/۱۳۵ را اعلام کرد.[6] این برای اولین بار است که یک خدمهٔ ۴ نفره راهی ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌شوند. آخرین مأموریت فضایی شاتل‌ها که با چهار سرنشین انجام شد برمی‌گردد به ۲۸ سال پیش، مأموریت اس‌تی‌اس-۶. علت انتخاب ۴ فضانورد برای این مأموریت نبود شاتل فضایی جایگزین در صورت نیاز به نجات فضانوردان است. در صورتی که امکان بازگشت فضانوردان به زمین از طریق شاتل ممکن نباشد آن‌ها به ایستگاه فضایی می‌روند و طی یک‌سال با استفاده از کپسول‌های سایوز به زمین باز می‌گردند.[7] تعداد کم فضانوردان در عین حال به افزایش ظرفیت باری فضاپیما کمک کرده‌است.[8]

رده فضانورد
فرمانده کریس فرگوسن
خلبان داگلاس هرلی
متخصص ساندرا مگنوس
متخصص رکس والهایم

فرماندهی آخرین پرواز شاتل‌ها را کریستوفر فرگوسن بر عهده دارد. او متولد اول سپتامبر سال ۱۹۶۱ / دهم شهرویر ۱۳۴۰ است و در مأموریت اس‌تی‌اس-۱۱۸ اس‌تی‌اس-۱۲۸ و اس‌تی‌اس-۱۲۹ نقش افسر ارتباطی زمینی (کپ‌کام) را بر عهده داشت (شخصی که از طرف اتاق فرمان و کنترل زمین با فضانوردان صحبت می‌کند) . اوتا قبل از این دو بار در مأموریت‌های اس‌تی‌اس-۱۱۵ و اس‌تی‌اس-۱۲۶ با شاتل‌های فضایی به مدار زمین سفر کرده و تاکنون در مجموع ۲۷ روز و ۱۵ ساعت و ۳۶ دقیقه را در فضا سپری کرده‌است.

داگلاس هارلی ۴۴ ساله در آخرین مأموریت شاتل‌های فضایی، خلبانی شاتل آتلانتیس را بر عهده خواهد داشت. او متولد ۲۱ اکتبر ۱۹۶۶ / ۲۹ مهرماه ۱۳۴۵ است و برای اولین بار در مأموریت اس‌تی‌اس-۱۲۷ در نقش خلبان به فضا سفر کرده‌است. داگلاس هارلی در تنها سفر فضایی پیشینش ۱۵ روز و ۱۶ ساعت و ۴۵ دقیقه را در فضا سپری کرده‌است.

ساندرا مگنوس، متولد ۳۰ اکتبر ۱۹۴۶ / هشتم آبان ۱۳۴۳ و ۴۶ ساله است. او برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ / ۱۳۸۱ به عنوان متخصص مأموریت در مأموریت اس‌تی‌اس-۱۱۲ با شاتل فضایی آتلانتیس به مدار زمین رفت. پس از آن به عنوان عضور گروه هیجدهم خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی انتخاب شد و در سال ۲۰۰۸ / ۱۳۸۷ همراه مأموریت اس‌تی‌اس-۱۲۶ به عنوان متخصص مأموریت به ایستگاه فضایی سفر کرد و به عنوان خدمه در آنجا ماند تا اینکه در ۲۸ مارس ۲۰۰۹ / ۸ فروردین ۱۳۸۸ پس از پایان مأموریت ۱۳۳ روزه خود در ایستگاه با مأموریت اس‌تی‌اس-۱۱۹ و در حالیکه نقش متخصص عملیات را داشت به زمین بازگشت. ساندرا مگنوس تا پیش از این مأموریت در کل مدت دوران فضانوردی خود ۱۴۴ روز و ۱۴ ساعت و ۱۶ دقیقه را در فضا سپری کرده‌است.

رکس والهایم، متولد ۱۰ اکتبر ۱۹۶۲ / ۱۸ مهر ۱۳۴۱ آخرین عضور گروه چهار نفره خدمه آخرین پرواز شاتل فضایی آتلانتیس است. او در سال ۱۳۷۵ وارد ناسا شد و تاکنون تجربه دو پرواز فضایی را در کارنامه خود دارد. او در دو مأموریت فضایی اس‌تی‌اس-۱۱۰ و اس‌تی‌اس-۱۲۲ با شاتل‌های فضایی به مدار زمین سفر کرده و در مجموع مدت ۲۳ روز و ۱۴ ساعت و ۴ دقیقه را در فضا سپری نموده‌است.[9]

مأموریت

در این مأموریت شاتل آتلانتیس ماژول چندمنظورهٔ رافائلو را به همراه بارها و لوازم یدکی مورد نیاز ایستگاه فضایی بین‌المللی را به همراه دارد. در عین حال سیستمی برای سوخت‌گیری مجدد فضاپیما توسط ربات در فضا در شاتل برای آزمایش تعبیه شده‌است تا در آینده مورد استفاده قرار بگیرد.[10]

روزهای مأموریت

روز اول
تصویری از پرتاب شاتل آتلانتیس به فضا
  • پرتاب
  • بازشدن در انبار شاتل
  • باز شدت آنتن کو باند
  • آغاز فعالیت بازوی رباتیک فضاپیما برای بررسی بار
  • ارسال فیلم‌های و تصاویر مربوط به جداشدن مخزن خارجی به زمین

روز دوم
  • بررسی محافظ حرارتی شاتل با استفاده از بازوی روباتیک و سیستم سنسور بوم مدارگر
  • نصب دوربین مرکزی
  • راه‌اندازی افزونه اتصال به ایستگاه فضایی
  • بررسی ابزارهای قرار ملاقات (رادندوو)[10]

پانویس
  1. "NASA - Landing". NASA. Retrieved 21 July 2011.
  2. "Launch and Landing". NASA. Retrieved 1 July 2011.
  3. "STS-135 Press Kit" (PDF). NASA. Archived from the original (PDF) on 11 January 2012. Retrieved 30 June 2011.
  4. «STS 135 Mission Updates». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  5. «رادیو اورلاندو». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۹ ژوئیه ۲۰۱۱.
  6. «NASA Assigns Crew for Final Launch on Need Shuttle Mission». NASA. ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰.
  7. Dunn, Marcia "Last space shuttle crew practices for July 8 launch" The Associated Press in The Washington Post (June 22, 2011)
  8. «Final Mission». Houston Chronicle. ۲۲ آوریل ۲۰۱۱.
  9. آخرین فضانوردان شاتل فضایی بایگانی‌شده در ۲ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، از وب‌گاه دانش فضایی، بازدید: ۱۸ تیر ۱۳۹۰
  10. «STS-135 Press Kit» (PDF). دریافت‌شده در ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.