اسکانلوی علیا

زبان گفتاری مردم ترکی است که متعلق به شاخه غربی گره جنوبی - غربی (اغوز) خانواده زبان‌های ترکی می‌باشد.^[۱]

ولید صنایع دستی در روستای اسکانلو یک سنت قدیمی است که توسط زنان انجام می‌گیرد. مهم‌ترین دستبافت زنان روستا عبارت است از: گلیم، جاجیم، شال و هیبه (کیف)، نمد و ورنی که جهت تأمین قسمتی از هزینه‌های خانوارهای بافنده در محل یا در شهرهای اطراف عرضه می‌شود.

شغل غالب مردم روستای اسکانلو، زراعت و دامپروری است و محصولات عمده زراعی آن را گندم، جو، گوجه فرنگی و هندوانه تشکیل می‌دهند. وضعیت مطلوب پوشش گیاهی و مراتع محدوده موجبات رونق دامداری و دامپروری را در این روستا فراهم نموده‌است. فرآورده‌های لبنی، گوشت، پشم و غیره محصولاتی هستند که در بخش دامداری تولید می‌شوند و به بازار عرضه می‌گردند. روستای اسکانلو، از نوع روستاهای دشتی متمرکز است. مصالح عمده واحدهای مسکونی قدیمی روستا را چوب، سنگ و گل تشکیل می‌دهند. اما مصالح ساختمان‌های جدید شامل آهن، سیمان و آجر می‌باشند، که متأثر از الگوی معماری شهری هستند. فضاهای زندگی اعم از اتاق‌ها، آشپزخانه، تنور و حیاط در اکثر خانه‌های روستا تقریباً وجود دارند. فضاهای مورد نیاز دام‌ها نیز در جنب محل زندگی مردم با فاصله استانداردی از نظر بهداشتی ساخته شده‌است. همچنین محلی برای انبار علوفه زمستانی دام‌ها در نظر گرفته شده‌است و علوفه ذخیره در آن محل انباشته و بر روی هم چیده می‌شوند تا در فصول سرد مورد استفاده قرار گیرند. اسکانلو علیا

• «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.