استیون ویلسون

ویلسون علاقه به موسیقی رادر سن ۸ سالگی در خود کشف کرد. قضیه از آنجا شروع شد که در یک کریسمس پدر و مادر استیون هر دو برای هم یک گرامافون خریدند. پدر و مادرش بعد از خریدن گرامافونها، آلبومهای نیمه تاریک ماه (آلبوم) (به انگلیسی: The Dark Side of the Moon) گروه پینک فلوید و دوست دارم که دوستت داشته باشم (Love to Love You Baby) دوناسامر را نیز به‌طور هم‌زمان دریافت کردند. استیون ویلسون کودکی اش را با گوش دادن به این دو آلبوم گذراند.

این دو گرامافون تأثیر زیادی روی آهنگسازی او در آینده داشت. خود استیون می‌گوید " در نگاه به گذشته کاملاً می‌توانم احساس کنم که چگونه، آن‌ها روی جهت‌گیری من در موسیقی تاحالا تأثیر گذاشته‌اند ". علاقه او به پینک فلوید او را به سمت سبک پراگرسیو راک و به‌طور کلی آلبوم مفهومی (Concept Album) کشاند.

استیون ویلسون سال ۲۰۰۷، گروه پورکیوپاین تری

پدرومادرش او را به کلاسهای گیتار فرستادند. اما استیون کوچک در آن سن و سال علاقه‌ای به یادگیری گیتار از خود نشان نمی دادو پس از مدتی دیگر به کلاس‌ها نرفت. هرچند مدت کوتاهی بعد، در ۱۱ سالگی به گیتار کلاسیک علاقه‌مند شد و در زیر شیروانی خانه‌شان با آن تمرین می‌کرد. مدتی بعد پدرش که در رشته مهندسی الکترونیک تحصیل کرده بود برایش یک استودیو کوچک ضبط کاست ساخت. این استودیو باعث علاقه بیشتر استیون به موسیقی شد و او را به فکر ساخت آلبوم انداخت.

• شورشیان (۲۰۰۸)
• غرق شدن برای فضل (۲۰۱۱)
• راوی که از خواندن امتناع می ورزد (و داستانهای دیگر) (۲۰۱۳)
• دست. نمی‌تواند. پاک کند. (۲۰۱۵)
• تا استخوان (۲۰۱۷)
• نیش های آینده (۲۰۲۰)

• وب‌گاه رسمی استیون ویلسون
• وب‌گاه رسمی پورکیوپاین تری