احمد آرامش
احمد آرامش (۱۲۸۷ یزد – ۱۳۵۲ تهران) از سیاست‌مداران جنجالی دوره محمدرضا شاه پهلوی بود که سرانجام زندانی و کشته شد.
احمد آرامش | |
|---|---|
| وزیر کار و تبلیغات ایران | |
| مشغول به کار آذر ۱۳۲۵ – ۱۳۲۶ | |
| پادشاه | محمدرضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | احمد قوام |
| پس از | محمدولی میرزا فرمانفرماییان |
| پیش از | سلمان اسدی |
| وزیر مشاور و مدیر عامل سازمان برنامه | |
| مشغول به کار اسفند ۱۳۳۹ – خرداد ۱۳۴۰ | |
| نخست‌وزیر | جعفر شریف‌امامی |
| وزیر مشاور | |
| مشغول به کار ۱۳۲۶ – شهریور ۱۳۲۶ | |
| نخست‌وزیر | احمد قوام |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۲۸۷ یزد |
| درگذشته | ۱۳۵۲ پارک فرح (لاله کنونی)، تهران |
| ملیت | .svg.png.webp){kind=small} ایران |
| پیشه | ، سیاستمدار |
| دین | اسلام شیعه |
آغاز کار
تحصیلاتش را در یزد آغاز کرد و در كالج آمریكایى تهران به انجام رساند و در وزارت طرق و شوارع (راه) استخدام شد. پس از تشکیل وزارت پیشه و هنر و بازرگانى در سال ۱۳۲۰ [1] به آن وزارت‌خانه منتقل و رئیس حسابدارى و در مهر ۱۳۲۴ مدیرکل امور مالی شد.[2]
ورود به سیاست
آرامش سپس معاون وزارت بازرگانی و پیشه و هنر و در آذر ۱۳۲۵ در کابینه قوام‌السلطنه وزیر کار و تبلیغات شد. پس از آنکه قوام حزب دموكرات ایران را تأسیس كرد، آرامش در این حزب فعالیت زیادى داشت و سرانجام قائممقام دبیركل حزب شد و سیاست تبلیغاتى حزب را اداره مىكرد. او روزنامههاى بهرام و دیپلمات را كه مدیر و صاحب امتیازشان بود ارگان حزب کرد و به ریاست انجمن روزنامهنگاران برگزیده شد.[1]
پس از سقوط کابینه قوام، آرامش گرچه سمت دولتی نداشت اما در سیاست فعال ماند. در جریان كودتاى ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، رابط میان عدهاى با كرمیت روزولت بود و پولهایى میان آنها تقسیم و دسته‌جاتى براى تظاهرات بسیج و به مركز شهر روانه می‌کرد.[1] پس از كودتا عضو هیئت نظارت سازمان برنامه شد تا اینكه شوهر خواهرش جعفر شریف امامى در سال ۱۳۳۹ به نخست‌وزیری رسید او را وزیر مشاور و رئیس سازمان برنامه کرد.
آرامش پس از استقرار در سازمان برنامه شروع به افشاگرى كرد و ابوالحسن ابتهاج مدیرعامل سابق سازمان را متهم به حیف و میلهاى بزرگ در سازمان برنامه کرد. با سخنرانىهاى او در مجلس شوراى ملى (دوره بیستم) و مصاحبه‌هایش، موضوع سوء استفاده در سازمان برنامه ابعاد گستردهاى پیدا كرد و ابتهاج نیز متقابلا به دفاع از خود برخاست و این اتهامات را رد كرد.
زندان و قتل
كابینه شریف امامى به علت افشاگرىهاى آرامش و اعتصاب فرهنگیان و بحران اقتصادى ساقط شد. مدت ریاست آرامش بر سازمان برنامه كمتر از سه ماه بود. پس از آن به فعالیت علیه دولت و سپس علیه شاه پرداخت و اعلامیههایى انتشار داد که به بازداشت و محاکمه و محکومیتش به اعدام انجامید. مجازات او تخفیف یافت و مجموعاً هفت سال زندانى بود. چند بار دست به خودكشى زد كه نجات یافت. در سال ۱۳۵۲ به وساطت شریف امامى از زندان آزاد شد اما پس از مدتی در پارک فرح (لاله کنونی) تهران هدف گلوله مأموریت امنیتى قرار گرفت و به قتل رسید. روزنامهها نوشتند خرابكارى به نام احمد آرامش كه قصد ترور مأموران را داشت به قتل رسید.
آرامش در قطعه ۷، ردیف ۵۳، شماره ۳۰ بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.پس از انقلاب كتابى به نام هفت سال در زندان آریامهر به قلم او انتشار یافت که گفته می‌شود جز چند صفحه، بقیه آن را اسماعیل رائین نوشته است.
پانویس
- عاقلی، باقر (۱۳۸۰). شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران - جلد اول. تهران: نگاه. صص. ۷ - ۹.
- «مذاکرات جلسه ۱۴۹ دوره چهاردهم مجلس شورای ملی نوزدهم مهر ۱۳۲۴».