اجاره

اجاره عقدی است که به موجب آن مستأجر مالک منافع عین مستاجره می‌شود، اجاره دهنده را موجر و اجاره‌کننده را مستأجر و مورد اجاره را عین مستاجره گویند.

اجاره در لغت از ریشه اجر به معنای رهانیدن، به فریاد رسیدن، چیزی را به فرد دادن می‌باشد. در اصطلاح عقدی است که به موجب آن مستأجر، در برابر مالی که به موجر می‌دهد، برای مدت معین مالک منافع عین مستأجره می‌شود. یعنی همان سلطه و اختیار استفاده مالک را از عین مورد اجاره دارد؛ بنابراین اجاره عقدی تملیکی و معوض و موقت می‌باشد.

اقسام اجاره

در قانون مدنی، اجاره بر سه قسم است:

  1. اشیاء
  2. حیوانات
  3. اشخاص
  4. اجاره به شرط تملیک یکی ازعقود دربانکداری اسلامی

انواع اجاره

از نظر مدت زمان اجاره به صورت زیر تقسیم‌بندی می‌شود:[1]

  1. اجاره روزانه
  2. اجاره ماهانه
  3. اجاره سالانه

قوانین اجاره‌نشینی

ایران

قانون روابط موجر و مستأجر مصوب ۱۳۷۶ در مجلس شورای اسلامی نکات مهمی را دربارهٔ اجاره ملک در ایران تعیین کرده‌است[2] که در آیین‌نامه اجرایی ۱۳۷۸ آن به تصویب هیئت وزیران رسید و در سال ۷۹ اصلاح شد.

یکی از نکات مهم در اجاره ملک مبلغی است که به عنوان «ودیعه یا تضمین یا قرض الحسنه یا سند تعهدآور و مشابه آن»[2] در زمان عقد قرارداد از مستأجر به موجر سپرده می‌شود تا در پایان مهلت قرارداد برگردانده یا استرداد شود که در عرف به آن «رهن» گفته می‌شود. خبرآنلاین در اردیبهشت ۱۳۹۵ گزارشی را منتشر کرد که در آن همانند وبگاه‌های متعدد دیگری این‌گونه عنوان شد که حتی در صورت برگردانده نشدن مبلغ رهن، مستأجر باید ملک را تخلیه کند.[3] این تصور اشتباه عامیانه در حالی‌ست که در ماده ۴ قانون روابط موجر و مستأجر به روشنی بیان شده‌است که «تخلیه و تحویل مورد اجاره به موجر موکول به استرداد سند یا وجه مذکور به مستأجر یا سپردن آن به دایره اجراست».[2] در مواردی که با نزدیک شدن به پایان مهلت اجاره‌نامه موجر از استرداد رهینه امتناع می‌کند و مشاور املاک مربوطه درخواست استرداد رهینه را در قرارداد ثبت نمی‌کند، مستأجر می‌تواند به استناد ماده ۱۵۶ قانون آئین دادرسی مدنی، اظهارنامه‌ای را در ۳ نسخه تنظیم و با صرف هزینه‌ای اندک در دبیرخانه دادگستری ابطال تمبر نماید تا به صورت رسمی درخواست تخلیه ملک را ثبت و به گوش موجر رسانده باشد تا در صورت نیاز به اعلام دادخواست یا دفاع مستأجر از خود مورد تأیید دادسرا نیز باشد.

مصوبه تخلیه مستاجر در دوران کرونا[4]

همزمان با شیوع بیماری کرونا در زمستان 98 به علت قرنطینه های متعدد، قرارداد های اجاره ای که در این تاریخ به اتمام می رسد را به صورت خودکار تمدید کند و افزایش مبلغ اجاره ها فقط تا سقف مصوب شده امکان پذیر است.

البته 3 شرط نیز وجود دارد که در صورت نبود این شرایط امکان گرفتن حکم تخلیه توسط موجر امکان پذیر است:

1- سقف مبلغ افزایش اجاره بها توسط مستاجر پذیرفته نشود.

2- موجر تمایل به فروش نداشته باشد.

3- مستاجر به تعهدات خود عمل کرده باشد.

جستارهای وابسته

منابع

  1. سایت جاجور. «اجاره روزانه خانه جاجور». جاجور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ اوت ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۸ اوت ۲۰۱۸.
  2. «قانون روابط موجر و مستأجر مصوب 1376». کانون وکلای دادگستری مرکز. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اوت ۲۰۱۶.
  3. «نکاتی دربارهٔ رهن و اجاره منزل مسکونی/ مالک، پول رهن را نداد، مستأجر چه کند؟». خبرآنلاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ مه ۲۰۱۶.
  4. «قوانین تخلیه مستاجر».

قوانین تخلیه مستاجر

* متن قانون مدنی مجموعه قوانین ایران

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.