آمورائیم

آمورائیم (عبری: אמוראים) (انگلیسی: Amoraim) به دانشمندان یهودی تلمودی از حدود ۲۰۰ میلادی تا ۵۰۰ میلادی گفته می‌شود.[1]

آمورائیم جمع آمورا به معنای "مفسران" است؛ این واژه بیشتر به دانشمندان یهودی بابل و فلسطین در سده‌های سوم تا ششم و از پایان میشنا تا پایان تلمود اطلاق می‌شده‌است. اینان به شرح میشنا و تفسیر کتاب مقدس می‌پرداختند؛ تعالیم ایشان در تلمود (بخش گمارا)[1] و نیز در میدراش‌ها گردآوری شده‌است.

دوره آمورائیم

در سنت یهودیان تلمودی و معتقد به شریعت شفاهی ، دانشمندان بزرگی نقش داشته اند که در طول زمان دوره هایی را تشکیل داده اند. نشانه پایان هر دوره ، کتابی است که مورد مقبولیت عمومی قرار گرفته و پس از آن کتاب ، دوره بعدی شروع شده است.[2]

بدین ترتیب نشانه پایان دوره تنائیم ( معلمان ) و آغاز دوره آمورائیم ( مفسران ) ، نوشته شدن کتاب میشنا است . البته کتاب های دیگری هم در این دوره نگاشته شده ولی چون میشنا مورد اقبال عمومی قرار گرفته ، این جایگاه را پیدا کرده است.[2]

منابع
  1. "Amoraim". Wikipedia. 2017-12-19.
  2. "soc.culture.jewish FAQ: Torah and Halachic Authority (3/12)Section - Question 4.3: Traditionally, what are the different rabbinic eras?". www.faqs.org. Retrieved 2018-05-21.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.