آغچه
آغچَه (آغچا)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان بوئین و میاندشت در استان اصفهان ایران است.
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | اصفهان |
| شهرستان | بوئین و میاندشت |
| بخش | بخش مرکزی |
| دهستان | ییلاق (بوئین و میاندشت) |
| نام محلی | آغچا |
| نام‌های دیگر | آغچا |
| نام‌های قدیمی | آغچا |
| سال بنیاد | ۱۰۲۵ هجری قمری |
| مردم | |
| جمعیت | ۹۳۴ نفر (سرشماری ۹۵) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۲۴۰۰ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۱ درجهٔ سلسیوس |
| بارش سالانه | ۴۵۱ میلی‌متر |
| روزهای یخبندان سالانه | ۷۴ روز |
| اطلاعات روستایی | |
| کد آماری | ۱۷۷۲۴۵ |
| ره‌آورد | گندم، سیب زمینی |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۳۷۲۴۶۵ |
این روستا در دهستان ییلاق قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۹۵ نفر (۲۲۳خانوار) بوده‌است.
تاریخچه
بنیادگذاران آغچه، از اسرای گرجی‌تبار زمان شاه عباس اول هستند که توسط وی از گرجستان به ایران تبعید شدند و به دستور او عده‌ای از جنگ‌آوران آن‌ها جهت حفظ منطقهٔ فریدن و همچنین پایتخت (اصفهان) از حملات اقوام لر و بختیاری در فریدن سکونت داده شدند.[1]
وجه تسمیه
آغچَه یا به‌عبارت صحیح آغچا نامی تُرکی و دوبخشی، متشکل از آغ (Ağ)، به‌معنای سفید به‌علاوه‌ی پسوند نسبت‌دهنده‌ی چَه (چا-Ça) و در کل به‌معنای سفیدرنگ است. آغچا در واقع نام قلعه‌ای سفید در گرجستان بوده که بنیادگذاران این روستا به‌یاد آن قلعه‌ی قدیمی این روستا را این‌گونه نام نهاده‌اند.[2]
مردم
مردم روستای آغچه (به‌طور کلی گرجیان فریدن) به‌دلیل هم‌زیستی با اقوام دیگر (ارمنی، تُرک، لر) به تدریج و طی سالیان دراز، از فرهنگ اصیل قفقازی خود دور شده و دارای پوشش محلی یا آداب و رسوم خاصی نیستند.
مانند بقیهٔ آبادی‌های فریدن تمامی مردم آغچه «شیعه اثنی عشری» هستند.
مردم آغچه تماماً به گویش فریدنی از زبان گرجی صحبت می‌کنند که حاصل نسخ زبانی است که حدود ۴۰۰ سال پیش بدان تکلّم می‌شده و با زبان گرجی معاصر (زبان رسمی جمهوری گرجستان) متفاوت است.
جستارهای وابسته
پانویس
- مولیانی، جایگاه گرجی‌ها در تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران، ۲۳۰.
- مولیانی، جایگاه گرجی‌ها در تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران، ۲۳۶.
منابع
- مولیانی، سعید. جایگاه گرجی‌ها در تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران. اصفهان: انتشارات یکتا، ۱۳۷۹.
- «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||