آبچلیک نوک‌قاشقی

این گونه نخستین بار توسط Linnaeus در Systema naturae در سال 1758 به عنوان Platalea pygmea توصیف شد.  در سال 1821 توسط سوون نیلسون به Eurynorhynchus  شد .  اینک در زیر ماسه های ماسه کوهی طبقه بندی شده است .

سر بارزترین ویژگی این گونه ، لایحه اسپاتلینگ آن است . پرنده بالغ پرورش ۱۴-۱۶ سانتی متر طول دارد و یک سر ، گردن و سینه قهوه ای قرمز با رگه های قهوه ای تیره دارد. این قسمت دارای قسمتهای بالای مشکی با پارچه های گلی و زبر و کم رنگ است. بزرگسالان غیر بارور فاقد رنگ قرمز مایل به قرمز هستند ، اما دارای قسمتهای بالایی مایل به خاکستری مایل به خاکستری مایل به زرد و دارای رنگ سفیدی به بالهای مخفی هستند . زیرپوشها به رنگ سفید و پاها سیاه است. این لایحه از طرف و بالاتر اندازه گیری ها هستند؛ بال 98-106 میلی متر ، لایحه 19-24 میلی متر ، وسعت نوک صورت 10-12 میلی متر ، تارسوس 19-22 میلی متر و دم 37-39 میلی متر.

تماس های تماس با ماسه سنگی با قاشق شامل یک مقدمه ساکت یا یک چرخ حیله است . این ترانه که هنگام نمایش داده می شود ، یک هیجان متناوب متولد و نزول است . prer-prr . پرواز نمایشگر نر شامل hover مختصر ، گردش و غواصی سریع هنگام خواندن است.

زیستگاه پرورش ماسه کوه با قاشق غذاخوری سواحل دریایی و مناطق حاشیه نشین مجاور در شبه جزیره چوچی و از سمت جنوب در امتداد شبه جزیره کامچاتکا است و از طریق ژاپن ، کره شمالی ، کره جنوبی و چین به ساحل اقیانوس آرام مهاجرت می کند و از مناطق اصلی ژاپن ، کره جنوبی و چین به مناطق اصلی زمستان گذاری آن در جنوب می رود. و جنوب شرق آسیا ، که در آن از ثبت شده است هند ، بنگلادش ، سریلانکا ، برمه ، تایلند ، ویتنام ، درفیلیپین ، شبه جزیره مالزی و سنگاپور .

شیوه تغذیه آن شامل یک حرکت جانبی به سمت این لایحه است که پرنده با سر خود به سمت پایین می رود. این گونه در ماه های ژوئن تا ژوئیه در مناطق ساحلی در تندرا لانه می کند و مکان هایی با چمن نزدیک استخرهای آب شیرین را انتخاب می کند

این پرنده به شدت مورد خطر واقع شده است ، با جمعیت فعلی کمتر از 2500 - احتمالاً کمتر از 1000 فرد بالغ.  تهدید اصلی برای زنده ماندن آن ، از بین رفتن زیستگاه در مزارع پرورش آن و از بین رفتن آپارتمان جزر و مد در محدوده مهاجرتی و زمستانی آن است. منطقه مهم صحنه سازی در Saemangeum ، کره جنوبی ، قبلاً مورد احیا قرار گرفته است ، و تالاب های باقیمانده نیز در آینده نزدیک تحت تهدید جدی احیا قرار گرفته اند.  مطالعات طولانی مدت سنجش از راه دور نشان داده اند که تا 65٪ زیستگاه ماسه سنگی با استفاده از قاشق مهم در چین ، کره جنوبی و کره شمالی با احیای مجدد نابود شده است. یک مطالعه در سال 2010 نشان می دهد که شکار در برمه توسط ردیاب های پرنده سنتی دلیل اصلی این کاهش است.

مناطق حفاظت شده در مناطق مرتب سازی و زمستانی آن شامل یانچنگ در چین ، مای پو مارشز در هنگ کنگ و پوینت کالیمیر و دریاچه چیلکا در هند است.

پیشتر به عنوان طبقه بندی شده در معرض خطر گونه توسط IUCN ،  اخیر نشان می دهد تحقیقات که تعداد آن کاهش یافته بیشتر و بیشتر به سرعت و که آن را در آستانه است انقراض . به همین دلیل در سال 2008 به وضعیت بحرانی در معرض خطر منتقل شده است.  جمعیت در سال های 2009 تا 2010 فقط 120-200 جفت تخمین زده می شد ، که شاید نشان از کاهش 88٪ از سال 2002 برابر با نرخ سالانه کاهش از 26٪ ^{[ نیاز به استناد ]}زهکشی از خورهای سمنژ در کره جنوبی یک نقطه مهم مهاجرت را از بین برد و شکار در زمین های مهم زمستان در برمه به عنوان یک تهدید جدی پدید آمده است. این گونه ممکن است در 10-20 سال منقرض شود.

در نوامبر 2011 ، سیزده دستگاه شن و ماسه شیرین با قاشق به مخزن Wildfowl and Wetlands Trust (WWT) در Slimbridge ، Gloucestershire برای شروع یک برنامه پرورش وارد شدند. این پرندگان از تخم هایی که قبلاً در شمال شرقی تندرا جمع آوری شده بودند تخم ریزی کردند و 60 روز را در باغ وحش مسکو در قرنطینه گذرانیدند تا در سفر 8000 کیلومتری سفر کنند.  جوجه کشی مصنوعی و پرورش اسیر ، که اصطلاحاً به آن سرپرستی گفته می شود ، ممکن است میزان بقا را از کمتر از 25٪ به بیش از 75٪ افزایش دهد ، و برداشتن تخم ها نیز ممکن است منجر به یک دسته دیگر شود که والدین پرورش داده اند.  در سال 2013 ، محافظه کاران بیست جوجه در Chukotka را سوزاندن

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Spoon-billed sandpiper». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ اکتبر ۲۰۱۴.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آبچلیک نوک‌قاشقی موجود است.