یکان پروازی پادشاهی بریتانیا

با افزایش شناخت پتانسیل‌های هواپیما برای شناسایی و دیدبانی مقرون به صرفه کمیته دفاع پادشاهی بریتانیا در نوامبر ۱۹۱۱ یک زیرکمیته برای بررسی مسئلهٔ هوانوردی نظامی تشکیل شد. در تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۱۲ زیرکمیته یافته‌های خود را گزارش داد و بر پایهٔ این یافته‌ها پیشنهاد کرد که یک یکان پروازی بر پا شود که این یکان شامل رستهٔ دریایی، رستهٔ نظامی، یک مدرسهٔ مرکزی پرواز و یک کارخانهٔ هواپیماسازی باشد. پیشنهاد کمیته در تاریخ ۱۳ آوریل ۱۹۱۲ پذیرفته شد و با امضای جرج پنجم پادشاه بریتانیا یکان پروازی بریتانیا پدید آمد. یک ماه بعد در ۱۳ مه گردان هوایی مهندسان پادشاهی بریتانیا رستهٔ نظامی یکان پروازی شد.

توان اولیهٔ یکان پروازی ۱۳۳ افسر بود تا پایان آن سال دارای ۱۲ بالن سرنشین دار و ۳۶ هواپیما بود. مسئولیت یکان پروازی پادشاهی بریتانیا در آغاز با سرتیپ هندرسن، رئیس آموزش نظامی بود. این مکان دارای شاخه‌های جداگانهٔ نیروی زمینی و نیروی دریایی بود. سرگرد فریدریک سایکس فرماندهی رستهٔ نظامی و فرمانده چارلز رامنی سمسون فرماندهی رستهٔ دریایی را بر عهده داشت. رستهٔ دریایی با اولویت‌هایی متفاوت از رستهٔ نظامی که می‌خواست کنترل بیشتری بر روی هواپیماهایش داشته باشد از رستهٔ زمینی جدا شده و در تاریخ یکم ژوئیهٔ ۱۹۱۴ به خدمات هوایی دریایی پادشاهی بریتانیا تغییر نام داد، ولی مدرسهٔ مرکزی پرواز این دو رسته همچنیان مشترک باقی ماند.

نخستین سانحهٔ مرگبار یکان پروازی بریتانیا در تاریخ ۵ ژوئیهٔ ۱۹۱۲ در نزدیکی استون‌هنج در دشت سالیسبری روی داد که منجر به کشته شدن سروان یوستیس لورن و دیدبانش گروهبان ویلسون شد. این هواپیما از فرودگاه لارکهیل به در آمده بود.

در اوت ۱۹۱۲ ستوان ویلفرد پارک نخستین هوانوردی بود که از یک سانحهٔ سقوط مارپیچی جان سالم به در برد. هواپیمای دوبالهٔ آورو تایپ جی او در این سانحه از ارتفاع ۷۰۰ پایی از سطح زمین در لارکهیل سقوط مارپیچی کرد. چهار ماه بعد در یازدهم دسامبر ۱۹۱۲ ویلفرید پارک هنگامی که با هواپیمای تک بالهٔ هندلی پیج از هندن به اکسفورد در حال پرواز بود دوباره سانحه دید و کشته شد

هواپیمای تک بالهٔ بلریو ۱۱ متعلق به یکان پروازی پادشاهی بریتانیا در نذریون، سال ۱۹۱۴

هواپیماهایی که به وسیلهٔ یکان پروازی بریتانیا به کار گرفته می‌شدند عبارت بودند از:

• ایرکو دی اچ.۲، ایرکو دی اچ.۴، ایرکو دی اچ.۵، ایرکو دی اچ.۶ و ایرکو دی اچ.۹
• آرمسترانگ-ویتفورث اف.کی.۸
• آورو ۵۰۴
• جنگندهٔ تک سرنشینهٔ بریستول اسکات و دوسرنشینهٔ اف۲ای و اف۲بی
• هندلی پیج تایپ او
• مارتینساید جی.۱۰۰
• هواپیمای دوبالهٔ موران-سولنیه بولت ان
• نیپور ۱۷، نیپور ۲۴، نیپور ۲۷
• رویال ایرکرفت فکتوری بی.ئی.۲ای، بی.ئی.۲بی، بی.ئی.۲سی، بی.ئی.۲ئی، بی.ئی.۱۲، اف.ئی.۲بی، اف.ئی.۸، آر.ئی.۸، اس.ئی.۵ای
• ساپویذ اوییشن ½۱ استراتر، ساپویذ پاپ،ساپویذ ترایپلین، ساپویذ کمل، ساپویذ دلفین
• اسپاد اس.۷
• ویکرز اف.بی.۵

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Royal Flying Corps». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.