یومود

ایومود نژاد اسب سبکی از ایران است. مانند سایر نژادهای اسب ترکمن، به نام ایومودقبیله ای از ترکمن هاست که آن را پرورش داده‌اند، [2] هم اسم اسب و هم نام قبیله ترکمن ممکن است از جهات مختلفی از جمله ایومود، یومود، یامود و یوموت به صورت مختلف بیان شود. اسب یومود در ترکمنستان پرورش داده شده، به ویژه در ولایت داش اغوز؛ در ازبکستان؛ و در قره‌قالپاقستان (هم‌اکنون بخشی از ازبکستان)، و به ویژه در منطقه خوارزم؛ و در عراق، ایران و ترکیه. [2] و بر خلاف نژاد آخال تکه، معمولاً در مناطق بیابانی یا نیمه بیابانی در گله‌ها نگهداری می‌شد. [3]

Iomud
نام‌های دیگر
  • Yomood
  • Jomud
  • Yomud
  • Yamut
  • Yamud
  • روسی: Iomudskaya‎
خاستگاهIran
Notes
Conservation status: FAO (2007): not at risk[1]
اسب

تاریخچه

مانند سایر نژادهای اسب ترکمن - از جمله آخال تکه، ارساری، گوکلان، سالور و ساریک - نژاد ایومود برای قبیله ترکمن‌ها که آن را تشکیل داده‌اند، ایومود نام‌گذاری شده. [4] مردم ایومود سواحل دریای کاسپین را که در آن اسب‌های ایومود زندگی می‌کنند اشغال می‌کنند. [2] [3]

تاریخ اولیه نژاد ایومود مانند تاریخ اسبهای ترکمن به‌طور کلی مشخص نیست. خصوصیات اسبهای ترکمن و تفاوت بین نژادهای مختلف توسط مسافران غربی این منطقه در قرن هجدهم و نوزدهم شناخته شده‌است. [4] کلمنت آگوستوس دو بود که در سال ۱۸۴۸ نوشت که اسبهای تکو بهترین استقامت را داشتند و به اسب‌های عرب خالص ترجیح داده می‌شدند، در حالی که ایومود و گوکلان سریعتر و سبک‌تر شناخته می‌شدند. [5]

مشخصات

اسب‌های ایومود تحمل قابل توجهی دارند. طبق اطلاعات محلی جمع‌آوری شده در سال ۱۹۳۷، آنها می‌توانند 800 km از داشوگوز تا اترک را طی هفت روز طی کنند. آنها می‌توانند 120 kg بدون مشکل در زمین کوهستانی یا بیابانی حمل کنند. [2]

منابع
  1. Barbara Rischkowsky, D. Pilling (eds.) (2007). List of breeds documented in the Global Databank for Animal Genetic Resources, annex to The State of the World's Animal Genetic Resources for Food and Agriculture. Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations. شابک ‎۹۷۸۹۲۵۱۰۵۷۶۲۹. Accessed October 2014.
  2. Ali Abbas Çınar (2001). Türkmen Atı Ve Atçılığı = Turkmen Horses and Equine Culture (in Turkish and English). Istanbul: Rota Matbaacılık. شابک ‎۹۷۸۹۷۵۹۵۸۱۱۱۴.
  3. N.G. Dmitriev, L.K. Ernst (1989). Animal genetic resources of the USSR. FAO animal production and health paper 65. Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations. شابک ‎۹۲۵۱۰۲۵۸۲۷. Archived 13 November 2009. Also available here, archived 29 September 2017.
  4. Ruth I. Meserve (1990). Some Remarks on the Turkmen Horse; in: Denis Sinor, (1990). Aspects of Altaic civilization III: proceedings of the thirtieth meeting of the Permanent International Altaistic Conference, Indiana University, Bloomington, Indiana, June 19–25, 1987. Bloomington, Indiana: Indiana University Research Institute for Inner Asian Studies. pages 127–141.
  5. Clement Augustus de Bode (1848). On the Yamud and Goklan Tribes of Turkomania. Journal of the Ethnological Society of London (1848-1856) 1 (1848): 60–78. doi:10.2307/3014078. (نیازمند آبونمان).
  6. Breed data sheet: Yomood/Turkmenistan. Domestic Animal Diversity Information System of the Food and Agriculture Organization of the United Nations. Accessed October 2014.
  7. Elwyn Hartley Edwards (1994). The Encyclopedia of the Horse. London; New York; Stuttgart; Moscow: Dorling Kindersley. شابک ‎۰۷۵۱۳۰۱۱۵۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.