یخچال اینشتین
یخچال اینشتین یا یخچال اینشتین-زیلارد که انواعی از آن در گذشته بین ایرانیان به یخچال نفتی معروف بود، یک نوع وسیلهٔ سرمایش جذبی است که قطعات متحرک ندارد، در فشار ثابت کار می‌کند و برای کارکرد خود تنها به یک منبع گرمایی نیاز دارد. این دستگاه در سال ۱۹۲۶ میلادی، مشترکاً به وسیلهٔ آلبرت اینشتین و شاگردش لئو زیلارد ابداع شد و در ۱۱ نوامبر ۱۹۳۰ در ایالات متحده آمریکا به ثبت رسید. این روش یک طراحی رقیب برای ابداع بالتزار وُن پلاتن و کارل مونتِرز سوئدی بود که در ۱۹۲۲ انجام شده بود.[1][2]
ثبت اختراع اینشتین و لیزارد.
نقشهٔ زیرنویسی شدهٔ ثبت اختراع.
منابع
- Dannen, Geene (1997), "The Einstein–Szilard Refrigerators", Scientific American, 276 (1): 90–95, Bibcode:1997SciAm.276a..90D, doi:10.1038/scientificamerican0197-90, archived from the original on 1 February 2013
- Kean, Sam (2017). Caesar's Last Breath. New York: Hachette. ISBN 978-0-316-38163-5. Retrieved 24 July 2017.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Einstein refrigerator». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ آذر ۱۳۹۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.