گل آهار پیر و جوان

انواع این گیاه از حدود ۱۵ تا ۸۰ سانتی‌متر رشد می‌کند و گل‌های آن بزرگ بوده و قطری در حدود ۵ سانتی‌متر دارند که گاه تا ۱۵ cm هم می‌رسد. گل آهار پیر و جوان صدها رقم دارد و گیاه زینتی پرطرفداری است. فصل گل‌دهی انواع آن از اواخر بهار تا اوایل پاییز است. گلبرگ‌های آنها به رنگ‌های گوناگون هستند، از سفید و کرِم تا سایه‌های رنگ قرمز، سرخابی، صورتی، نارنجی و حتی زرد و سبز.[2] برخی گل‌ها گلبرگ‌هایی خط‌دار، لکه‌لکه، یا دو رنگ دارند.

برگ‌های گل آهار پیر و جوان نوک‌تیز هستند و بر ساقهٔ گیاه به شکل متقابل قرار گرفته و بدون دمبرگ هستند.[3]

این گیاه بومی مکزیک بوده و نخستین بار در سال ۱۷۸۹ در تیستلای گوئررو به دست مارتین سسه و خوزه ماریانو مسینو جمع‌آوری شد. در سال ۱۷۹۱ آنتونیو خوزه کاوانیلس آن را رسماً Zinnia elegans نامگذاری کرد.

گل آهار پیر و جوان به آسانی پرورش پیدا می‌کند و خاک ابلیز زهکشی شده و تابش آفتاب را دوست دارد. (اِبلیز خاکی است که با آمیختن شن، رس، گل و لای و خاک‌های گیاهی (گیاخاک) درست می‌کنند.) این گل‌ها در مناطق گرم، نسبتاً خشک و عاری از یخ و سرما بهتر می‌رویند. بسیاری از گونه‌های آن در برابر خشکسالی‌های متوسط مقاوم هستند.[2] برخی گونه‌ها را می‌توان داخل ساختمان نگهداری کرد.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گل آهار پیر و جوان موجود است.

اطلاعات مرتبط در ویکی‌گونه: Zinnia

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Zinnia elegans». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ شهریور ۱۳۹۲.