گتو هاوس
گتو هاوس (به انگلیسی: Ghetto House)، جی-هاوس یا بوتی هاوس،[1][2][3] زیرسبکی از سبک موسیقی شیکاگو هاوس است که از حدود سال ۱۹۹۲ به عنوان سبکی مجزا شناخته شده‌است.[1] این سبک شامل قطعاتی است که با صداهای تولید شده بوسیلهٔ ماشین‌های درام ۸۰۸ و ۹۰۹ ساخته می‌شوند[4] و در برخی مواقع شامل ترانه‌های صریح جنسی هستند.
| گتو هاوس | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | شیکاگو هاوس هیپ هاوس |
| ریشه‌های فرهنگی | اوایل دههٔ ۱۹۹۰، شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده[1] |
| سازهای معمول | سمپلر، ماشین درام، سینث‌سایزر، سیکوئنسر |
| زیرسبک‌ها | |
| شیکاگو جوک، فوت‌وورک | |
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ghetto house». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۸.
- John McDonnell (۳ نوامبر ۲۰۰۸). «Scene and heard: The ghetto house revival». به کوشش The Guardian Music Blog. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۸.
- Nick Barat (۲۳ ژانویهٔ ۲۰۰۷). «Feature: On the Floor with Chicago's Juke DJs». به کوشش Fader. The Fader, Inc. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۸.
- James Jimbo (۱۹ فوریهٔ ۲۰۱۷). «G-Love Mixtape Vol.17 featuring LouLou Players». MusicIs4Lovers. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۸.
- Michelangelo Matos (۳ مهٔ ۲۰۱۲). «How Chicago house got its groove back». Chicago Reader. دریافت‌شده در ۷ فروردین ۱۳۹۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.