کی ازدواج خواهی کرد؟

گوگن اولین بار در سال۱۸۹۱ به تاهیتی رفت، با این امید که «بهشت عدن» مکانی را که می‌توانست هنر بدوی[4] خالصتر از کارهای نقاشان بدوی گرای فرانسوی خلق کند، را بیابد. به محض رسیدن متوجه شد، تاهیتی جایی که تصور می‌کرد نیست، قرن هیجدهم مستعمره شده و حداقل دو سوم افراد بومی جزیره با بیماریهایی که اروپاییان آورده بودند، ازبین رفته‌اند.[5] فرهنگ بدوی از بین رفته بود. علی‌رغم این مطلب، نقاشی‌هایی از زنان بومی: برهنه، با لباسهای سنتی تاهیتی، ولباسهایی به سبک لباسهای مبلغان مذهبی غربی، همانند زن پشتی در تابلو کی ازدواج خواهی کرد، کشید.

مطالعه، زغال و پاستل (موزه هنر شیکاگو)

زمین جلو و وسط تابلو از رنگهای سبز، زرد و آبی تشکیل شده است. زن جوانی که لباس سنتی پوشیده بین قسمت جلو و وسط زمین نشسته است. او یک گل یاس تاهیتی سفید پشت گوش سمت چپ اش قرار داده است، که آمادگی او را برای داشتن یک عاشق نشان می‌دهد[6] پشت سر او ناگهان چهره دیگری که لباس مبلغان با گردن کاملاً بسته پوشیده است، نمایان می‌شود. نوامی ای. مورر حالت دست او را همانند حالت مودرا ی یک بودایی که به معنی تهدید یا اخطار است توصیف می‌کند. زن جلویی خود را کش داده و صورتش حالت خاصی دارد و ساده شده است. چهره زن پشتی با زمینه زرد-آبی هیجانزده است. صورت او با خصوصیات منحصر به فرد نقاشی شده است و مرکزتوجه تابلو را به نمایش می‌گذارد. رنگ صورتی لباس او به طور واضح از دیگر رنگها متمایز است. در قسمت راست پایین تابلو نوشته شده است "NAFEA Faa ipoipo " (کی ازدواج خواهی کرد). گوگن در این زمان تابلوهایش را معمولاً به زبان تاهیتی امضا می‌کرد: جذب زبان آنها شده بود، اگر چه هرگز از مرحله مقدماتی جلوتر نرفت.

«نانسی ماول متیوز» تاریخدان هنری نوشت: «گوگن بومی‌های تاهیتی را طوری ترسیم کرد انگار همواره در حال آواز خواندن و عشق ورزی هستند. با این روش از دوستانش پول می‌گرفت و مردم را علاقه‌مند ماجراهایش می‌کرد. اما، البته، او این حقیقت راکه – تاهیتی جزیره قابل توجهی با جامعه غربی شده و بین‌المللی نیست - می‌دانست.».".[7]

پس از بازگشت به فرانسه، نقاشی‌هایی را که از مردم تاهیتی کشیده بود، از جمله کی ازدواج خواهی کرد؟، مورد نقدهای متفاوتی قرار گرفتند.

• پل گوگن
• دو زن از تاهیتی
• زنان تاهیتی در ساحل
• از کجا آمده‌ایم؟ کیستیم؟ به کجا می‌رویم؟