کید

کید پیش از حمله اسکندر به هندوستان در ده شب پیاپی خواب‌هایی می‌بیند. پس فرمان داد تا همه دانایان هندوستان که در گفتار و دانش توانا بودند، جمع گشتند. آنگاه کید همه آنها خواب‌ها را در پیش ایشان بگفت اما هیچ‌یک از ایشان نتوانست آن خواب را تعبیر کند. سرانجام یکی از آنها به کید گفت که نامداری خردمند به نام مهران می‌تواند خواب تو را تعبیر کند:

چون مهران این سخنان را از کید بشنید، بدو گفت: از برای این خوابها، دل خود را بد مکن. بدان که نه نام بلند تو کمتر خواهد شد و نه به این پادشاهی گزند خواهد رسید. آگاه باش که اسکندر سپاه گرانی را از روم و سران برگزیده ایران خواهد آورد، تو توان مقابله با او را نداری. اما تو چهار چیز در گیتی داری، که هیچ‌کس از کهتران و مهتران تا کنون مانند آن را به خود ندیده‌اند. یکی دخترت می‌باشد که همچون بهشت برین است و افسر تو در زمین با او تابان است. دوم فرزانه‌ای که در نهان داری و همه راز گیتی را با تو می‌گوید. سوم پزشک ارجمندی است که در دانایی نام بلندی دارد. و چهارم جامی است که چون آب در آن بریزی، نه از آتش گرم می‌شود و نه از آفتاب و هرچه از آن خورده شود، آبش کاستی نیابد. پس زمانی که اسکندر بیآید، اگر می‌خواهی که در اینجا درنگ نکند، تو با این چهار چیز با او نرمی بجوی و آهنگ جنگ مکن. و بدان که تو را توان پایداری در برابر سپاهیان او نیست.

پس اسکندر سپاه فراوانی را به سوی کید هندی براند. اسکندر به شهربزرگی که کید سترگ آن را میلاد می‌خواند، رسید سپاه خود را بر سراسر آن سرزمین بگسترانید و در آنجا فرود آورد. آنگاه نویسنده نامه را به پیش اسکندر آوردند، پس اسکندر نامه‌ای به سوی کید فرستاد که

در پاسخ نامه کید هندی به اسکندر، کید پیشنهاد چهار چیز ارزشمند را به اسکندر می‌دهد:

پس از تأیید معتمدان اسکندر بر راستی گفتار کید، و دانستن این که رنج اسکندر به کشور نمی‌رسد، فغستان به همراه فیلسوف و پزشک و جام و هدایا به سوی اسکندر روان می‌شود:

پس از گرفتن چهار چیز ارزشمند اسکندر به بزرگان شهر میلاد می‌گوید که به عهد خود وفا می‌کنم و هدایایی برای کبد می‌فرستد: