کنشگر (دستور زبان)

یک کنشگر دستوری (به انگلیسی: Agent) در زبان‌شناسی یک «رابطه معنایی» برای «علت» یا «راه‌انداز» یک رویداد (واقعه) می‌باشد.[1] کنشگر یک مفهوم معنایی است، و جدای از نهاد و فاعل یک جمله می‌باشد. درحالیکه نهاد از طریق قواعد نحوی (بیشتر از طریق ترتیب واژه‌ها) تعیین می گردد، یک کنشگر از طریق رابطه‌اش با عمل بیان شده توسط فعل تعیین می‌گردد.[2]

برای مثال در جمله «دخترک توسط سگ گاز گرفته شد»، «دختر» نهاد جمله است، اما «سگ» کنشگر می‌باشد.[2]

واژه‌ی «کنشگر» به انگلیسی «agent» می‌باشد و وجه وصفی حال حاضر agens یا agentis (کسی که انجام می‌دهد) برای فعل لاتین agere به معنی «انجام دادن» یا «ساختن» است.[2]

منابع
  1. Kroeger, Paul (2005). Analyzing Grammar: An Introduction. Cambridge: Cambridge University Press. p. 54. ISBN 978-0-521-01653-7.
  2. "Agent (grammar)". Wikipedia. 2020-03-30.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.