کنراد فیدلر

کنراد فیدلر (23 سپتامبر 1841-13 ژوئن 1895) مورخ، مجموعه دار هنری و نویسنده آلمانی قرن نوزدهم بود. او از مهمترین مورخین و نظریه پردازان هنری قرن نوزدهم آلمان محسوب می شد. فارغ التحصیل دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه لوزان بود. [1]

کنراد فیدلر
زادهٔ	آلمان
درگذشت	مونیخ، آلمان
ملیت	آلمانی
همسر(ها)	ماری میر
دوره	عصر روشنگری
حیطه	فلسفه غربی
مکتب	عصر روشنگری ایدئالیسم آلمانی مبناگرایی مفهوم‌گرایی بازنمایی‌گرایی لیبرالیسم کلاسیک
علایق اصلی	زیبایی‌شناسی متافیزیک اکسپرسیونیسم امپرسیونیسم ذهن‌شناسی اسطوره شناسی
ایده‌های چشمگیر	شناخت زیبایی شناسانه مرئیت ناب امر مطلق امر مشروط
تأثیرگرفته از افلاطون, ارسطو, امانوئل کانت, فردریش هگل, آدام اسمیت
تأثیرگذار بر فلسفه غرب, چارلز سندرز پیرس, فریدریش ویلهلم یوزف شلینگ, فریدریش شلایرماخر, کارل ویلهلم فریدریش اشلگل, آرتور شوپنهاور, آفریکان اسپیر

کنراد فیدلر فیلسوف نوکانتی آلمانی که از سردمداران فرمالیسم محسوب می شود،[2] به عنوان بنیان گذار تفکر علم هنر (Kunstwissenschaft) هم شناخته می شود که بر دانش عینی از هنر تاکید بسیاری داشت، تفکرات او به خصوص برای کسانی جذاب است که میخواند از شیوه های دوتایی دکارتی دانش به سمت ترکیبی تعریفی از ذهن-بدن بروند.[3] به نظر او تعریف زیبایی شناسانه ساده اثر هنری فقط در چارچوب مشاهده سوژه و تعمق صرف در مورد آن جای می گیرد. او از یک سو به مخالفت با آن دسته از مفاهیمی که هنر را تقلیدی از طبیعت می دانست برخاست و از سوی دیگر مخالف این بود که هنر بیان مضامین ناب ادبی یا احساس خالص انسانی باشد. بحث اساسی فیدلر این بود که اثر هنری لزوماً محصول ادراک بصری یگانه هنرمند است که با توانایی های او در انتخاب ، شکلی آزاد از هر قید یافته باشد.[4]

او اصل یگانه هنرهای تجسمی را مرئیت ناب نامید. او حتی ادعا کرد که «ماهیت هر چیز نمود آن است». فیدلر عقیده داشت که هنر جهان دیگری را برایمان خلق نمی‌کند، بلکه صرفاً جهان موجود را برایمان مرئی می کند.[5]
وی همچون امانوئل کانت، 'قضاوت زیبایی شناسانه' را جدای از شناخت قرار می دهد، اما با این تفاوت که او بر عنصر زمان تاکید داشته و ادعا میکند به محض شناخت یک ماهیت، قضاوت زیبایی شناسانه ما از آن از بین می رود.[6]