کنده
کُنده بخشی از تنه درخت است که پس از بریده شدن اصل تنه درخت بر روی زمین باقی می‌ماند و ریشه‌ها به آن وصل است. در بیشتر کنده‌ها حلقه‌هایی مربوط به دوره‌های رشد درخت دیده می‌شود که مطالعه آن‌ها شاخه‌ای علمی به نام تاریخ‌شماری درختی را تشکیل می‌دهد.
کنده درخت، ۳۷ سال پس از بریده شدن.
تندیس کُنده‌ها، اثر هنرمند آلمانی، ابرهارد بوسلت.
در اصطلاح جنگلداری، آنچه پس از قطع درخت از رویش جوانه‌های موجود در کُنده به وجود می‌آید «جَست»[1] نام دارد. جست‌ها به صورت پاجوش یا ریشه‌جوش می‌رویند. بدین منوال، جنگلی که اکثر درختان آن از جوانه‌های روییده از کُنده تشکیل شده باشد جنگل کُنده‌زاد[2] نامیده می‌شود. جنگلی متشکل از درختانی با دو منشأ دانه‌ای و جَستی که سرانجام به جنگل دواُشکوبه تبدیل شود «جنگل دانه و کُنده‌زاد» نامیده می‌شود.
منابع
- فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان: دفتر دوم. فرهنگستان زبان و ادب فارسی. تهران: ۲۰۰۵.
پانویس
- coppice shoot
- coppice forest
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.