کلارستاق
کلارستاق منطقه‌ای ساحلی و کوهستانی در جنوب دریای خزر است که از رود نمک آبرود در غرب تا رود چالوس در شرق که به ترتیب آن را از مناطق تنکابن و کجور جدا می‌کنند، امتداد دارد. کلارستاق از جنوب توسط ارتفاعات تخت سلیمان و کندوان در کوه‌های البرز مرکزی از طالقان جدا می‌شود.
کلارستاق از چهار دهستان تشکیل می‌شود؛ بخش جلگه‌ای کلارستاق در کنار خط ساحلی شامل چالوس و هچیرود، دهستان بیرون بشم در کنار دره چالوس در مرکز منطقه، دهستان کوهستان در جنوب و کلاردشت در غرب تا جنوب غربی که مجموعاً شامل ۱۲۰ سکونتگاه می‌شوند.[1]
از میان اینها کلاردشت به خاطر آب و هوای خوب و خنک ییلاقی‌اش در تابستان مشهور است که باعث جذب بخش‌های قشلاقی و دیگر مناطق به خود می‌شود. رود اصلی کلاردشت سردآبرود است که از قلهٔ هزار چال سرازیر شده و به سوی شمال شرقی جریان می‌یابد و حوضهٔ کلاردشت و سپس شالیزارهای دشت‌های قشلاق را آبیاری کرده و سپس در روستای سردابرودسر به دریای مازندران می‌ریزد. در بخش غربی کلارستاق، نمک‌آبرود قرار دارد که پلنگ‌آبرود و اسپی‌رود نیز به آن می‌ریزد.[2]
مرکز اداری بخش شمالی کلارستاق شهر چالوس، مرکز بیرون بشم و کوهستان، مرزن آباد و مرکز کلاردشت حسن‌کیف است.
مردم کلارستاق به گویش کلارستاق تکلم می‌کنند.
روستاها و بخش‌های ان
بخش دزدبن و روستای دلیر و الیت و واسپول، کلگیرزمینک، دزماکوتی، مچر، نوکرس، پولادکوه، چهارباغ، پولادکوه سر، علی‌آباد (دورچال)، گیجان و انگوران و روستای فشکور و ناطر وطویر و مرادچال و… می‌باشد.
جمعیت و سرشماری
بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ دارای ۲۴۵۳۰ نفر جمعیت (۶۴۳۳ خانوار) است
جستارهای وابسته
- گویش کلارستاقی
منابع
- برگرفته از رابینو، ۱۹۲۸، صفحات ۱۰۸–۱۰۷
- http://www.iranicaonline.org/articles/kalarestaq-1
«سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵، جمعیت تا سطح آبادی‌ها بر حسب سواد» (فارسی). مرکز آمار ایران، ۱۳۸۵. بایگانی‌شده