کشاورزی نقدی

کشاورزی نقدی (به انگلیسی: cash crop)، نقدکاری یا کشاورزی برای سود، گونه‌ای از کاشت در کشاورزی است که با هدف فروش برای سودآوری انجام می‌گیرد. خریداران محصول این‌گونه کشاورزی معمولاً رابطه‌ای با مزرعه ندارند. از این اصطلاح برای تمایز محصولات بازاریابی شده از محصولات معیشتی استفاده می‌شود، یعنی فراورده‌هایی که برای تغذیهٔ تولیدکنندگان با دام‌هایشان تولید می‌شوند یا به عنوان غذا برای خانواده تولیدکننده پرورش می‌یابند. در زمان‌های اولیه، محصولات نقدی معمولاً تنها بخشی کوچک (اما حیاتی) از کل عملکرد یک مزرعه بود، در حالی که امروز، به‌ویژه در کشورهای توسعه یافته، تقریباً تمام محصولات کشاورزی عمدتاً برای درآمد حاصل می‌شوند. در کشورهای کمتر توسعه یافته، فراورده‌های نقدی معمولاً محصولاتی هستند که تقاضا را در کشورهای توسعه یافته جذب می‌کنند و از این رو ارزش صادراتی دارند.

قیمت کالاهای عمدهٔ نقدی در بازارهای کالا؛ در سطح و دامنهٔ جهانی، تعیین می‌شود که برخی از تغییرات محلی (که به‌عنوان قیمت «پایه» شناخته می‌شوند) و بر پایهٔ هزینه‌های حمل و نقل و تعادل عرضه و تقاضای محلی تعیین می‌شود. نتیجهٔ این وابستگی‌ها این است که اگر یک محصول در جای دیگری به عرضهٔ بیش از حد در بازارهای جهانی منجر شود، ممکن است یک کشور، یک منطقه یا یک تولیدکنندهٔ خاص؛ که به چنین محصولی متکی است، با قیمت‌های پایین رو به رو شود. این سیستم مورد انتقاد کشاورزان سنتی قرار گرفته‌است. قهوه نمونه‌ای از محصولی است که نسبت به تغییرات آتی قیمت کالاها حساسیت نشان داده‌است.