کتابخانه کنگره
کتابخانهٔ ملی کنگرهٔ آمریکا (به انگلیسی: Library of Congress) کتابخانهٔ ملی دوفاکتوی ایالات متحده آمریکا، بازوی تحقیقاتی کنگره ایالات متحده، قدیمی‌ترین انستیتوی فرهنگی دولت فدرال آمریکا و بزرگترین کتابخانهٔ جهان[2] است که در پایتخت ایالات متحدهٔ آمریکا، شهر واشینگتن دی‌سی، محله کپیتال هیل قرار دارد.
  | |
 پرچم کتابخانه ملی کنگره ایالات متحده آمریکا | |
| تأسیس | ۱۸۰۰ |
|---|---|
| موقعیت | واشینگتن، دی سی |
| مختصات | ۳۸°۵۳′۱۹″ شمالی ۷۷°۰۰′۱۷″ غربی |
| شمار شعبه‌ها | N/A |
| گردآوری | |
| شمار | 23,592,066 catalogued books in the رده‌بندی کتابخانه کنگره system;
5,711 incunabula (books printed before 1500), 13,344,477 monographs and serials, music, bound newspapers, pamphlets, technical reports, and other printed material; and 121,070,572 items in the nonclassified (special) collections: 158,007,115 total Items[1] |
| دسترسی و استفاده | |
| گردش سالیانهٔ کتاب | Library does not publicly circulate |
| جمعیت استفاده‌کننده | 535 members of the کنگره ایالات متحده آمریکا، their staff, and members of the public |
| اطلاعات دیگر | |
| بودجه | $598,402,000[1] |
| مدیر | کارلا هایدن (کتابدار کنگره) |
| شمار کارکنان | 3,224[1] |
| نقشه | |
| |
کتابخانه کنگره، بزرگترین کتابخانه جهان است. این کتابخانه که متعلق به کنگره آمریکا می‌باشد، با دارا بودن ۱۳۴ میلیون نسخه در رده دوم جهان از نظر تعداد منابع است[3] و احتیاج به ۸۰۰ کیلومتر قفسه جهت ذخیره‌سازی کلکسیون خود دارد.[2]
این کتابخانه شامل بیشتر از ۳۰ میلیون کتاب و اسناد چاپ شده به ۴۷۰ زبان مختلف می‌باشد.[4] دارای بیش از ۵۸ میلیون نسخه دستنویس، بزرگترین مجموعه کتاب‌های کمیاب در آمریکای شمالی، از جمله انجیل گوتنبرگ (یکی از ۴ کپی کاملی که وجود دارد) می‌باشد، شامل بیش از یک میلیون چاپ‌های دولت آمریکا،[4] یک میلیون نشریات جهانی مربوط به سه قرن گذشته‌است. سی وسه هزار روزنامه مجلد، پنجاه هزار حلقه میکروفیلم و بیش از ششصد هزار کتب مصور کودکان را دربردارد. دارای بیشترین مقالات حقوقی، ۴٫۸ میلیون نقشه و نت موسیقی، ۲٫۷ میلیون صوت ضبط شده، ویولون آنتیک «بتز سترادیواریوس» و انواع دیگر آلات موسیقی سیمی ساخت خانواده «استرایواریوس» است.[4]
این کتابخانه به دستور رئیس‌جمهور وقت جان آدامز در سال ۱۸۰۰ تأسیس گردید و در همین زمان پایتخت آمریکا از فیلادلفیا به واشینگتن منتقل شد. وقتی که در سال ۱۸۱۴ نیروهای استعمارگر بریتانیا اقدام به آتش زدن و نابودی کتابخانه نمودند، کتابخانه شامل ۳۰۰۰ جلد کتاب بود. توماس جفرسون با اهدای کتابخانه شخصی خود که حاوی ۶۵۰۰ نسخه کتاب از جمله یک نسخه قرآن نیز بود[5] اقدام به احیای مجدد کتابخانه کرد.[6]
رئیس کتابخانهٔ کنگره کتابدار کنگره نامیده می‌شود و درحال‌حاضر کارلا هایدن این سِمَت را بر عهده دارد.
تاریخچه
۱۸۰۰ تا ۱۸۵۱: تأسیس و مشارکت جفرسون
ایده ایجاد کتابخانه کنگره به جیمز مدیسون مربوط می‌شود، او در سال ۱۷۸۳ این ایده را ارائه کرد.[7] در ۲۴ آوریل سال ۱۸۰۰ میلادی جان آدامز، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، لایحه‌ای به کنگرهٔ آمریکا فرستاد که بر اساس آن علاوه بر انتقال پایتخت این کشور از فیلادلفیا به شهر جدید واشینگتن، با اختصاص مبلغ ۵۰۰۰ دلار برای تأسیس کتابخانه‌ای حاوی کتب قابل استفاده و مفید برای اعضای کنگرهٔ آمریکا نیز موافقت می‌شد. بدین ترتیب با گردآوری یک مجموعهٔ ۳۰۰۰ جلدی در بخشی از کاپیتول - ساختمان جدید کنگرهٔ آمریکا - سنگ بنای اولین کتابخانهٔ کنگرهٔ آمریکا گذاشته شد.[8]
اما در حقیقت پایه‌گذاری آنچه هم‌اکنون به عنوان بزرگترین کتابخانهٔ جهان شناخته می‌شود، مدیون وقایعی است که ۱۵سال بعد اتفاق افتاد. در خلال جنگ ۱۸۱۲، در اوت سال ۱۸۱۴ ارتش بریتانیا با به آتش‌کشیدن ساختمان کنگره، کتابخانهٔ کوچک آن را نیز نابود کرد.[8]
۱۸۵۱ تا ۱۸۶۴: ضعیف شدن
یک سال بعد تامس جفرسون، رئیس‌جمهور بازنشستهٔ آمریکا، در ازای دریافت ۲۳۹۵۰ دلار، کتابخانهٔ شخصی خود را که حاوی ۶۴۸۷ جلد کتاب در موضوعات گوناگون هنری، فلسفی، ریاضیات، علوم پزشکی، روان‌شناسی و غیره بود، تقدیم کنگره کرد.[8]
۱۸۶۴ تا ۱۸۶۷: گسترش توسط اسپوفورد
در سال ۱۸۶۴، آبراهام لینکلن شخصی را به سمت رئیس کتابخانهٔ کنگره منصوب کرد که قرار بود کتابخانه را طی ۳۰ سال آینده تغییر شکل دهد. آینسوردت رند اسپوفورد مجموعه‌های کتابخانهٔ کنگره را بسیار گسترش داد و به این نهاد نقش ملی نوینی بخشید. اسپوفورد موفق شد قانون حق مؤلف را تغییر دهد تا کتابخانهٔ کنگره از هر کتاب، نقشه، نمودار، نمایشنامه، آثار موسیقی، گراور، مواد چاپی یا عکس‌هایی که برای دریافت حق مؤلف به کتابخانهٔ کنگره ارائه می‌شد، ۲ نسخه رایگان دریافت کند؛ همچنین طی توافقی با سازمان اسمیتسونیان به شکل منظم شروع به گردآوری آثار علمی آمریکایی و مدارک خارجی از طریق مبادله کرد.[8]
قانون دیگری کتابخانه را قادر ساخت نسخ متعدد از صورت مذاکرات مجلس و همهٔ قوانین ایالات متحده را به رایگان دریافت کند. اسپوفورد از اینها برای تبادل مدارک با همهٔ کشورهایی که با ایالات متحده روابط دیپلماتیک داشتند استفاده کرد.[8]
اسپوفورد، همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، به‌سرعت همهٔ اتاق‌ها و سرسراهای کاپیتول را با سیل مواد دریافتی جدید انباشت. او در ۱۸۷۳ برای ساختمان جدیدی که قرار بود خانهٔ همیشگی مجموعهٔ فزایندهٔ ملت با تالارهای مطالعه برای پژوهشگران و عموم کتابخوانان باشد، کوشش دیگری را در مجلس به ثمر رساند؛ به این ترتیب، او انتقال کتابخانهٔ متعلق به کنگره را به کتابخانه‌ای متعلق به ملت قطعیت بخشید.[8]
۱۸۹۷ تا ۱۹۳۹: پسابازسازماندهی
در فاصلهٔ سال‌های ۱۸۶۴ تا ۱۸۹۷ آینسوردت رند اسپوفورد، کتابدار کنگره، این کتابخانه را به یک مرکز تحقیقاتی ملی بدل کرد. در سال ۱۸۸۶ و به دنبال تصمیمی که ۱۳ سال قبل کنگره به منظور تغییر معماری ساختمان کتابخانه گرفته بود، جان اسمیث میر و پل پلز مسؤولیت ساخت بنایی با معماری دورهٔ رنسانس ایتالیا را بر عهده گرفتند.[8]
سرانجام در اوایل نوامبر سال ۱۸۹۷ بزرگترین، مجهزترین، ایمن‌ترین و طولانی‌ترین کتابخانهٔ جهان در ساختمان تامس جفرسون در واشینگتن دی سی افتتاح شد.
نخستین رئیس کتابخانهٔ کنگره در ساختمان جدید در ۱۸۹۷، روزنامه‌نگاری بدون تجربهٔ کتابداری، به‌نام جان راسل یانگ بود. او به‌سرعت دریافت که کتابخانهٔ کنگره باید بر مجموعه‌هایی که روی هم انباشته شده و اتاق‌های کاپیتول را پر کرده نظارت داشته باشد. یانگ واحدهای سازمانی را به‌وجود آورد و برنامه‌هایی ریخت و کتابخانه را از مرحلهٔ گردآوری و انباشت به کارخانهٔ پردازش کارآمدی بدل کرد که مواد را سازمان داده و سودمند می‌ساخت.[8]
از سال ۱۸۷۰ به منظور حمایت از حقوق مؤلفین (کپی رایت) همهٔ نویسندگانی که خواستار استفاده از این حق باشند، بایستی ۲ نسخه از آثارشان را به این کتابخانه بفرستند. بدین ترتیب روزانه تقریباً ۲۲۰۰۰ عنوان کتاب جدید در ایالات متحده به این کتابخانه وارد می‌شود که تقریباً ۱۰ هزار عنوان آن در هر روز به مجموعه دائمی کتابخانه افزوده می‌گردد.[8]
۱۹۳۹ تا اکنون: دوران مدرن
۲ ساختمان دیگر با نام‌های جان آدامز و جیمز مدیسون نیز در سال‌های ۱۹۳۸ و ۱۹۸۱ به عمارت قبلی اضافه شدند.[8] بودجه کتابخانه در سال ۲۰۰۶ نزدیک به ۶۰۴ میلیون دلار گزارش شده، و این کتابخانه ۳٬۷۸۳ نفر در استخدام دائم خود دارد.[3] از سال ۱۹۰۲ سایر کتابخانه‌های آمریکا می‌توانند کتاب‌هایی که نسخهٔ دیگری از آن‌ها در سایر کتابخانه‌ها موجود نیست را از کتابخانه کنگره در خواست نمایند.[4]
استفاده از کتابخانه
کتابخانه کنگره برای کارهای تحقیقی به روی عموم مردم باز است. همچنین تورهای گردشی نیز برای بازدید در آن انجام می‌شود. برای استفاده از اتاق مطالعه و دسترسی به مجموعه‌های آن کارت عضویت کتابخانه لازم است. هر فرد بالاتر از ۱۸ سال می‌تواند با رجوع به ساختمان مدیسن کارت عضویت کتابخانه را بگیرد. اما خروج کتاب از کتابخانه فقط برای کسانی مقدور است که عضو کنگره آمریکا باشند یا قاضی دیوانعالی کشور باشند یا از کارمندان خود کتابخانه باشند یا از کارمندان رسمی دولت باشند.
کتابخانهٔ کنگره به گروه‌های بسیاری خدمت می‌کند. نخستین گروه، اعضای کنگره هستند که بدواً به‌وسیلهٔ خدمات پژوهشی کنگره (سی.آر. اس) که در ۱۹۷۰ جایگزین خدمات مرجع مجلس شد به آن‌ها خدمت می‌شود.[8] گروه خاص دیگر، شهروندان نابینا و معلول جسمی هستند. خدمات کتابخانهٔ ملی به نابینایان و معلولان جسمی، از برنامه‌های رایگان کتابخانهٔ ملی است. کتابخانه مواد بریل و ضبط‌شده را برای هر کس که نتواند کتاب چاپی بخواند، تأمین می‌کند.[8]
جامعهٔ هنری و پدیدآورندگان آمریکا، شامل هنرمندان، نویسندگان، مصنفان و ناشران، از خدمات ادارهٔ حق مؤلف استفاده می‌کنند. این نهاد در کتابخانهٔ کنگره در ۱۹۹۱، ۶۶۰۰۰۰ درخواست حق مؤلف را ثبت کرده‌است.[8]
کتابخانهٔ کنگره به جامعهٔ کتابدار از راه‌های بی‌شمار یاری می‌رساند. از جمله: ایجاد و پشتیبانی از استانداردهای ملی و بین‌المللی فهرست‌نویسی؛ فهرست‌نویسی کتاب‌ها، نقشه‌ها، و مواد دیگر به شکلی که همهٔ کتابخانه‌ها بتوانند استفاده کنند؛ توزیع داده‌های فهرست‌نویسی؛ فهرست‌نویسی با همکاری نهادهای پژوهشی دیگر؛ گردآوری انتشارات خارجی با همکاری نهادهای دیگر؛ هماهنگ‌سازی فعالیت‌ها با کتابخانه‌های دیگر دولت فدرال از طریق کمیتهٔ مرکز فدرال اطلاعات کتابخانه‌ای (اف.ال.آی.سی. سی) و رابط رایانه‌ای آن، یعنی شبکهٔ فدرال کتابخانه و اطلاعات (فدلینک)؛ و جستجو برای یافتن روش‌های جدید نگهداری از کتاب‌ها در مقیاس بزرگ برای جلوگیری از تجزیهٔ کاغذ اسیدی.[8]
انواع موجودی
این کتابخانه تا سال ۲۰۱۱، با بیش از ۱۰۰ میلیون مادهٔ کتابخانه‌ای در مجموعه‌هایش، بزرگترین کتابخانهٔ جهان به‌شمار می‌رود. کمتر از ۲۰ درصد این رقم کتاب‌های موجود در مجموعه‌های رده‌بندی‌شده هستند؛ بقیهٔ آن، که بیش از ۸۳ میلیون ماده‌است، شامل موارد زیر می‌شود: بیش از ۱۲۵۸۰۰۰۰ کتاب با حروف بزرگ و برجسته، اینکونابولا، تک‌نگاشتها و پیایندها، موسیقی، روزنامه‌های صحافی‌شده، جزوه‌ها، گزارش‌های فنی، و مواد چاپی دیگر؛ بیش از ۱۸۷۰۰۰۰ مادهٔ شنیداری، مانند دیسک، نوار، و اشکال ضبط‌شدهٔ دیگر؛ حدود ۴۰۰۰۰۰۰۰ نسخهٔ خطی؛ حدود ۴۱۰۰۰۰۰ نقشه؛ حدود ۸۷۰۰۰۰۰ ریزنگار؛ بیش از ۵۰۰۰۰۰ فیلم سینمایی؛ حدود ۱۴۰۰۰۰۰۰ عکس؛ بیش از ۸۰۰۰۰ پوستر؛ حدود ۳۵۰۰۰۰ چاپ و طراحی زیبا؛ بیش از ۱۳۰۰۰۰ نوار ویدئو و دیسک ویدئو؛ و حدود ۱۲۴۰۰۰۰ ماده دیداری دیگر.[8]
کتابخانهٔ کنگره دارای بیش از ۵۰۰۰ کارمند برای اداره این مجموعه‌هاست؛ این کتابخانه در اوایل دهه ۱۹۹۰ بودجه‌ای بیش از ۳۲۸ میلیون دلار را در سال به خود اختصاص می‌داد. سیستم رایانه‌ای کتابخانه ۱۲۶۰۰۰۰۰ رکورد را در پایگاه‌های خود دارد و از طریق ۳۰۰۰ پایانه در ۳ ساختمان و کپیتال هیل خدمت ارائه می‌کند. کتابخانه دفاتری در قاهره، جاکارتا، کراچی، نایروبی، دهلی نو، و ریودوژانیرو و همچنین دفتر گردآوری مواد در مسکو دارد.[8]
کتابخانه در جریان انباشتن دانش جهانی، بسیاری از نمونه‌های نادر و گرانبهای تلاش‌های فکری انسانی را نیز به‌دست‌آورد. در واقع سخاوت اهداکنندگان، کتابخانهٔ کنگره را به موزه‌ای در بزرگداشت نبوغ آفرینشگر تبدیل کرده‌است. اما کتابخانه برخلاف موزه، مجموعه‌هایش را نه برای نمایش صرف، بلکه برای استفاده گرد آورده‌است تا بررسی، مقایسه و تجزیه و تحلیل شوند و فهم ما را از خود و میراثمان غنا بخشند.[8]
برای امریکایی‌ها، احتمالاً بزرگترین گنجینه، چرکنویس «اعلامیهٔ استقلال» به قلم تامس جفرسون است، و آن ۴ صفحه نوشته با قلم و مرکب است همراه با تغییراتی که بنجامین فرانکلین، جان آدامز، و دیگران در آن داده‌اند. کتابخانه هزاران اثر دیگر مربوط به جنگ استقلال و بنیان‌گذار جمهوری را در خود دارد، اینها یکی از مواد قرارداد تسلیم ارتش انگلیس در یورک تاون است که به‌وسیله لرد کورنوالیس و جورج واشینگتن امضا شده‌است؛ دیگر صورت مذاکرات مجمع فدرال توسط جیمز مدیسن نوشته شده و شرح مذاکرات مجمع قانون اساسی در ۱۷۸۷ است.[8]
کتابخانه، اوراق شخصی بیشتر رؤسای جمهور از واشینگتن تا کولیج را دارد و دارای تعداد زیادی اشیای به‌جا مانده از شخصیت‌هایی مانند لینکلن، تئودور روزولت، و وودرو ویلسون است. این کتابخانه مالک نسخهٔ دستنوشته «اعلامیه استقلال» و دو نسخه دستنوشته از خطابه گتیسبرگ نیز هست.[8]
گنجینهٔ تصویری کتابخانه از مکان‌های متعدد و زمان‌های بسیار گرد آمده‌است. کتابخانهٔ کنگره نخستین عکس کاپیتول را که در ۱۸۴۶ گرفته شده‌است، دارد. این کتابخانه همچنین تمام عکس‌های اصلی را که برادران رایت برای ضبط نخستین پروازهای موتوری موفقشان در کیتی هوک گرفتند، در اختیار دارد. نخستین نقشهٔ شناخته‌شده جزیرهٔ منهتن نیز که یک نقشه آبرنگی تهیه شده در ۱۶۳۹ برای شرکت هلندی هند غربی است، در اختیار کتابخانهٔ کنگره‌است.[8]
مجموعهٔ کتاب مصور از قرن ۱۵ تا ۲۰، متعلق به لسینگ جِی. روزنوالد، احتمالاً کامل‌ترین مجموعه کتاب‌های نادر است. این مجموعه شامل بیش از ۲۵۰۰ اثر گرانبهاست مانند کتاب حجیم مقدس ماینتس (۱۴۵۳) که یکی از دو نسخهٔ شناخته شده رساله‌ها و انجیل‌های چهارگانه (۱۴۹۵) است، و نیز محصولات نایابی از انتشارات ویلیام ککستون.[8]
مجموعهٔ موسیقی کتابخانه شامل ادوات و دست‌نوشته‌های نایاب است. کتابخانه مالک بیش از ۱۶۰۰ فلوت از فرهنگ‌های سرتاسر جهان (از جمله فلوت شخصی فردریک کبیر در قاب چینی دست‌ساز آن) است که در مجموعهٔ فلوت دیتون سی. میلر قرار دارد.[8]
کتابخانهٔ کنگره در اواسط دههٔ ۱۹۸۰ و اوایل دههٔ ۱۹۹۰ در پی آن بود تا مجموعه‌هایش را برای پژوهشگران، دانشمندان، و دانشجویان سراسر ایالات متحده دسترس‌پذیرتر سازد. برای رسیدن به این هدف از طرق بسیاری استفاده کرد. از جمله، خدمت اشتراک آزمایشی معروف به‌نام «کتابخانهٔ کنگره به‌طور مستقیم» که برای کتابخانه‌های ایالتی امکان دسترسی پیوسته به پایگاه‌های داده‌های کتاب‌شناختی کتابخانهٔ کنگره را فراهم می‌کرد. در برنامهٔ آزمایشی دیگری به‌نام «حافظهٔ آمریکایی»، از فناوری رایانه‌ای برای توزیع نسخ الکترونیکی عکس‌های آرشیوی، نسخ خطی، موسیقی، فیلم‌های سینمایی، کتاب‌ها، و ضبط‌های شنیداری استفاده شده‌است و دسترسی به مواد منحصربه‌فرد را که قبل از آن تنها در خود کتابخانهٔ کنگره ممکن بود، فراهم ساخته‌است.[8]
کتابخانه، کار روی یک مرکز نوین دانش و فناوری را با دو هدف عمده آغاز کرده‌است: یکی، افزایش مجموعه مواد علمی خارجی کتابخانه؛ و دیگر، به گفتهٔ جیمز بیلینگتون، «ایجاد نوعی راهنمای الکترونیکی برای شبکه‌ها و پایگاه‌های داده‌های اطلاعات علمی و فنی در سرتاسر جهان».[8]
مرکز کتاب، در کتابخانهٔ کنگره که در ۱۹۷۷ برای پیشبرد برنامه‌های خواندن و سوادآموزی تأسیس شد، نمونه دیگری از عبور کتابخانه به فراسوی دیوارهای آن است. از ۱۹۸۴، بیش از نیمی از ایالت‌ها مراکز کتاب خود را تأسیس کرده‌اند تا با کتابخانهٔ کنگره در پیشبرد فرهنگ کتاب و میراث ادبی هر ایالت، نظارت بر طرح‌ها و میزبانی از رخدادهایی که توجه عموم را به اهمیت کتاب‌ها، خواندن، سواد، و کتابخانه‌ها جلب می‌کنند، همکاری نمایند.[8]
کتابخانه کنگره آمریکا منابع خود را در فضایی به مساحت ۷۷/۲ کیلومتر (۳۰ مایل) جای داده‌است.[8]
در میان این آثار می‌توان به ۶۰۰ هزار نسخه از نشریات، کتاب‌ها و دست‌نوشته‌های فارسی اشاره کرد که در طی۵۰ سال و به دلیل علاقهٔ یک قاضی آمریکایی به زبان و ادبیات و عرفان فارسی، جمع‌آوری شده‌است.[8]
کتاب‌های فارسی
کتابخانهٔ کنگره دارای گنجینه‌ای بی‌نظیر از کتاب‌های فارسیِ نفیسِ خطی است.[9] این گنجینه شامل کُتب ارزشمندی همچون نسخه‌های خطی اسکندرنامه نظامی گنجوی، سفرنامه ناصرالدین شاه قاجار، شاهنامه فردوسی، اشعار عمر خیام، سعدی شیرازی، و تفسیر سیزده جلدی مثنوی مولانا جلال الدین بلخی اثر محمد تقی جعفری می‌باشد.[10]
از سال ۲۰۰۴ تا کنون، کتابخانه ملی ایران با کتابخانه کنگره آمریکا روابط نسبتاً مفیدی داشته‌است.[11]
این کتابخانه به شیوه رده‌بندی کنگره که اولین بار توسط خود این کتابخانه ارائه شده و امروزه بعضاً استفاده جهانی نیز دارد ساماندهی شده‌است.
ساختمان‌های کتابخانه
کتابخانه کنگره در واقع سه ساختمان دارد که در کاپیتول هیل واقع شده‌اند، یک مرکز حفاظتی نیز دارد که در ویرجینیا واقع شده‌است. سه ساختمان کتابخانه که در کاپیتول‌هیل واقع شده‌اند توسط زیرگذر به هم متصل می‌شوند و اعضای کتابخانه فقط یک بار نیاز است که از حراست عبور کنند.
ساختمان توماس جفرسون
ساختمان توماس جفرسون بین خیابان ایندپندنس و ایست کاپیتول واقع شده‌است. این ساختمان اصلی‌ترین و قدیمی‌ترین ساختمان کتابخانه کنگره بوده و در سال ۱۸۹۷ بنا شده‌است.
ساختمان جان آدامز
این ساختمان در واقع ضمیمه ساختمان اصلی است.
ساختمان جیمز مدیسون
این ساختمان بین سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶ ساخته شد و یادبود رسمی جیمز مدیسون است.[12]
ضبط سمعی-بصری محوطه پاکارد
این ساختمان جدیدترین ساختمان کتابخانه است و در کالپپر، ویرجینیا واقع شده‌است.
جستارهای وابسته
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کتابخانه کنگره موجود است. |
- کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده آمریکا
- کتابخانه عمومی شهر نیویورک
- کتابخانه ریاست جمهوری (آمریکا)
- رده‌بندی کتابخانه کنگره
منابع
- "General information". Library of Congress, USA • www.loc.gov. Retrieved 2014-03-24.
- "?What is the world's largest library". MuseumSpot. Retrieved ۱۳-۰۲-۲۰۰۸. Check date values in:
|تاریخ بازدید=(help) - "Financial, Annual Reports". The Library of Congress. Retrieved ۱۳-۰۲-۲۰۰۸. Check date values in:
|تاریخ بازدید=(help) - مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Library of Congress». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ اکتبر ۲۰۰۸.
- "Ellison Uses Thomas Jefferson's Quran". واشینگتن پست. 4 ژانویه، 2007. Retrieved ۱۳-۰۲-۲۰۰۸. Check date values in:
|تاریخ بازدید=, |تاریخ=(help) - "About the Library, History". The Library of Congress. Retrieved ۱۳-۰۲-۲۰۰۸. Check date values in:
|تاریخ بازدید=(help) - Murray, Stuart. The Library: An Illustrated History (New York, Skyhouse Publishing, 2012): 155.
- آشنایی با کتابخانهٔ کنگره آمریکا..
- عیدی کتابخانه کنگره آمریکا به فارسی‌زبانان: مجموعه مجازی کتب خطی نفیس، بی‌بی‌سی فارسی
- "LOC, The Iranian World". The Library of Congress. Retrieved ۱۳-۰۲-۲۰۰۸. Check date values in:
|تاریخ بازدید=(help) - «America's Endless Bookshelf on Iran». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱ مه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱ مه ۲۰۱۰.
- Cole, John (2008). "The James Madison Memorial Building". On These Walls: Inscriptions and Quotations in the Buildings of the Library of Congress. Scala Arts Publishers Inc. ISBN 978-1857595451. Retrieved 2018-04-23.
- «آشنایی با کتابخانهٔ کنگره آمریکا». همشهری آنلاین. ۱۳۹۰. بایگانی‌شده از اصلی در 29 اكتبر 2011. دریافت‌شده در ۷ آبان ۱۳۹۰. از پارامتر ناشناخته
|ماه=صرف‌نظر شد (کمک); تاریخ وارد شده در|تاریخ بایگانی=را بررسی کنید (کمک)
پیوند به بیرون
نگارخانه
سالن بزرگ (Great Hall) کتابخانه
ورودی اصلی کتابخانه
نمایی دیگر از سالن بزرگ
«Great Hall"
جان جی. بکلی (۱۸۰۷–۱۸۰۲) • پاتریک ماگرودر (۱۸۱۵–۱۸۰۷) • جرج واترستون (۱۸۲۹–۱۸۱۵) • جان سیلوا میهان (۱۸۶۱–۱۸۲۹) • جان گلد استفانسون (۱۸۶۴–۱۸۶۱) • آینسوردت رند اسپوفورد (۱۸۹۷–۱۸۶۴) • جان راسل یانگ (۱۸۹۹–۱۸۹۷) • هربرت پوتنام (۱۹۳۹–۱۸۹۹) • آرچیبالد مکلیش (۱۹۴۴–۱۹۳۹) • لوتر اچ.اوانس (۱۹۵۳–۱۹۴۵) • لورنس کوئنسی ممفورد (۱۹۷۴–۱۹۵۴) • دانیل بورستین (۱۹۸۷–۱۹۷۵) • جیمز بیلینگتون (۲۰۱۵-۱۹۸۷) • دیوید مائو (۲۰۱۶-۲۰۱۵) • کارلا هایدن (۲۰۱۶- تاکنون) |
 کتابخانه‌های ملی ایالات متحده آمریکا | |
|---|---|
| |
|
| کارها |
|  | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| شرکا و همکاران |
| ||||||||
| مجموعهها |
| ||||||||
| کسان |
| ||||||||
| نرمافزار |
| ||||||||