کانلن ننکرو
کانلِن نَنکرو (انگلیسی: Conlon Nancarrow؛ ۲۷ اکتبر ۱۹۱۲ – ۱۰ اوت ۱۹۹۷) یک آهنگساز اهل ایالات متحده آمریکا و مکزیک بود.
| کانلِن نَنکرو | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| زاده | ۲۷ اکتبر ۱۹۱۲ تکسارکانا، آرکانزاس، ایالات متحده آمریکا |
| خاستگاه |  آمریکایی مکزیکی |
| درگذشته | ۱۰ اوت ۱۹۹۷ (۸۴ سال) مکزیکو سیتی، مکزیک |
| ژانر | موسیقی کلاسیک، اپرا |
| پیشه(ها) | آهنگساز |
| ساز(ها) | ترومپت |
او که زادهٔ ایالات متحده آمریکا بود، بیشتر سال‌های زندگی خود را در مکزیک سپری کرد و در سال ۱۹۵۶ میلادی به تابعیت آن کشور درآمد.
کانلن از شاگردان راجر سشنز، والتر پیستن و نیکلاس اسلونیمسکی بود.[1]
علت شهرت او بکارگیری و مطالعات گسترده بر روی «پیانولا» است و یکی از نخستین آهنگسازانی است که از دستگاه‌های مکانیزه و اتوماتیک اجرای موسیقی استفاده کرد و به قابلیت‌های این قبیل ابزارآلات موسیقی (نسبت به توانایی‌های نوازندگی انسان) پی برد.
وی یکی از برندگان کمک‌هزینه گوگنهایم بود.
منابع
- Kozinn, Allan (12 August 1997). "Conlon Nancarrow Dies at 84; Composed for the Player Piano". New York Times. Retrieved 23 October 2013.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Conlon Nancarrow». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۶.
پیوند به بیرون
- زندگی‌نامه در وبگاه مؤسسهٔ پژوهش و هماهنگی صوت‌شناسی و موسیقی (فرانسوی)
- کانلن ننکرو در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.