کالای رایگان

کالای رایگان، کالایی است که با هزینه فرصت صفر برای جامعه در دسترس است و کمیاب نباشد.[1][2]

کالایی که با قیمت صفر در دسترس همگان قرار می‌گیرد لزوما رایگان نیست. به عنوان مثال، یک فروشگاه ممکن است کالاهای خود را به منظور تبلیغات به صورت مجانی بدهد، اما تولید این کالاها همچنان به استفاده از منابع کمیاب نیاز دارد.

کالاهای رایگان ایده‌ها و آثاری هستند که با هزینه صفر یا تقریباً صفر قابل تکثیر هستند. به عنوان مثال، اگر کسی چیزی را اختراع کند، بسیاری از افراد می‌توانند از این اختراع کپی برداری کنند، بدون اینکه خطر از بین رفتن این «منبع» باشد. مثال‌های دیگر شامل برنامه‌های رایانه‌ای و صفحات وب است.

اندیشه‌های اقتصادی ، در ابتدا نوع سومی از کالای رایگان را نیز پیشنهاد می‌کردند: منابعی که کمیاب هستند اما ماهیت آنها به اندازه کافی فراوان است و به اندازه کافی برای هرکس وجود دارد. آب دریا و هوا از نمونه این کالاها هستند.

قوانین مالکیت معنوی مانند حق چاپ و حق ثبت اختراع متاثر از تبدیل برخی کالاهای نامشهود به کالاهای کمیاب هستند. اگرچه این آثار طبق تعاریف، کالای رایگان هستند و با حداقل هزینه قابلیت بازتولید دارند، اما تولید این آثار به منابع کمیابی مانند نیروی کار ماهر نیاز دارد؛ بنابراین از این قوانین برای دادن حقوق انحصاری به سازندگان استفاده می‌شود تا منابعشان را به‌طور مناسب برای این فعالیت‌ها اختصاص دهند.

بسیاری از آینده ‌پژوهان اقتصاد پسا کمیابی این نظریه را مطرح می‌کنند که فناوری نانو پیشرفته با توانایی تبدیل هر نوع ماده به‌طور خودکار به هر ترکیب دیگر از جرم برابر، کلیه کالاها را اساساً تبدیل به کالای رایگان می‌کند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. "Fake Guide to Economics" (1901) McPublisher, شابک ‎۰−۰۷−۰۷۴۷۴۱−۵  ; Joseph Brennan with William D. Nordhaus (since 1985), McGraw–Hill (18th ed. , 2004) شابک ‎۰−۰۷−۲۸۷۲۰۵−۵
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۳ آوریل ۲۰۲۱.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.