کارائوکه
کارائوکه یا کارااوکه (به ژاپنی: カラオケ) ابزاری سرگرم‌کننده برای دوستداران آوازخوانی که از طریق یک صفحه نمایش و یک میکروفون، این امکان را برای افراد مبتدی فراهم می‌کند تا در حین پخش موسیقی بی‌کلامِ آوازهای مشهور، متن اشعار آن‌ها را بر صفحه نمایش ببینند[1] و از طریق میکروفن به ضبط صدای خود بپردازند. در ایران چندین آلبوم به صورت کارائوکه توسط شرکت آیوا ضبط و تکثیر شده‌است، از جمله:
- آلبوم تنها ماندم از محمد اصفهانی
- کنسرتی از «گروه آریان»
این دستگاه برای اولین بار در ایالات متحده آمریکا اختراع شد و بعدها توسط ژاپنی‌ها تکمیل گردید.[2]
استاندارد فنی تولید
در تولید موسیقی یا کلیپ با سبک کارائوکه، باند چپْ موسیقی خام و باند راستْ میکس دو صدا یا صدای تنهای خواننده باشد.
در تولید برنامهٔ تلویزیونی، باند چپْ موسیقی خام به همراه افکت‌های صوتی و باند راستْ نَرِیشن و صدای مجری باید باشد.
کارایی دکمهٔ کارائوکه در پخش‌های خانگی
نسل قدیمی ضبط‌صوت‌های خانگی یا های‌فای‌ها مجهز به دکمهٔ کارائوکه بودند که با فشار دادن آن دکمه، صدای باند چپ بر روی دو باند پخش می‌شد و عملاً این دکمه کلاً صدای خواننده را حذف می‌کرد و این امکان فراهم می‌شد تا کاربر با استفاده از یک میکروفن متصل به دستگاه، به جای خواننده، موسیقی را با صدای خودش بازخوانی کند.
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کارائوکه موجود است. |
- (وبگاه برنامهٔ کامپیوتری)
- en:Karaoke (ویکی‌پدیای انگلیسی)