ژیلت

خودتراش ژیلت مدل آریستوکرات که در سمت راست تصویر با دسته نقره‌ای دیده می‌شود

خودتراش قابل تنظیم ژیلت، تولید ۱۹۶۱

اولین تیغ خودتراش ژیلت که از تیغ یکبار مصرف استفاده می‌کرد در سال ۱۹۰۳ معرفی شد. در سال ۱۹۳۴ ژیلت مدل جدیدی با نام «آریستوکرات» (به انگلیسی: Aristocrat)، به معنی اشرافی، را ارائه کرد که سر تیغ از دسته قابل جدا شدن بود. پس از آن در سال ۱۹۴۷ مدل «سوپر اسپید» (به انگلیسی: Super Speed)، به معنی سرعت فوق‌العاده، را برای تیغ خودتراش معرفی کرد. این مدل در سال ۱۹۵۴ با معرفی مدل‌های دیگری که قادر بودند با دقت و کیفیت بیشتری اصلاح کنند، به‌روز شد. درجه‌بندی دقت این مدل‌ها با رنگ انتهای دسته مشخص می‌شد.

در سال ۱۹۵۸ اولین خودتراش قابل تنظیم تولید شد. این خودتراش امکان تنظیم تیغه را جهت اصلاح بهتر فراهم می‌کرد. تولید این مدل تا سال ۱۹۸۶ ادامه یافت. مدل «سرعت فوق‌العاده» در سال ۱۹۶۶ طراحی مجدد شد و رزین مشکی روی دسته فلزی آن را پوشش داد که تولید این مدل نیز تا سال ۱۹۸۶ ادامه یافت. مدل دیگری به‌نام «نک» (به انگلیسی: Knack)، به معنی استعداد، که دسته پلاستیکی بلندتری داشت از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶ تولید می‌شد.

• ترک۲ (به انگلیسی: Trac II) اولین مدل خودتراش دوتیغه ژیلت بود که در سال ۱۹۷۱ ارائه شد. ژیلت ادعا کرد تیغ دوم سرعت اصلاح را افزایش و سوزش صورت را کاهش داده‌است. مدل اروپایی این مدل به‌نام GII معروف بود.

ترک۲ پلاس (به انگلیسی: Trac II Plus) مدل بعدی ژیلت بود که از نوار روان‌کننده در بالای تیغه‌ها استفاده کرده بود. مدل اروپایی این مدل به‌نام GII Plus معروف بود.

خودتراش یکبار مصرف ژیلت مدل Blue II

• گود نیوز! (به انگلیسی: !Good News) اولین مدل خودتراش‌های یکبارمصرف دو تیغه‌ای بود که در سال ۱۹۷۶ ارائه شد. این مدل در سه نام اوریژینال (به انگلیسی: original)، گود نیوز! پلاس (به انگلیسی: Good News! Plus) و گودنیوز! پاوت پلاس (به انگلیسی: Good News! Pivot Plus) معرفی شد.
• آترا (به انگلیسی: Atra) مدل بعدی خودتراش ژیلت بود که در سال ۱۹۷۷ و با سر محوری برای اصلاح بهتر گردن معرفی شد.

آترا پلاس (به انگلیسی: Atra Plus) با نوار روان‌کننده در بالای تیغ‌ها ارائه شد.

خودتراش ژیلت مدل مچ‌تری

• ژیلت سنسور (به انگلیسی: Gillette Sensor) که در سال ۱۹۹۰ معرفی شد اولین خودتراش دارای تیغه‌هایی با قابلیت فنری بود. ژیلت ادعا کرد این نوع تیغه از بریده شدن پوست هنگام اصلاح جلوگیری می‌کند. مدل زنانه این مدل نیز با نام Sensor for Women با تیغه‌ای با پهنای بیشتر ارائه شد.

سنسور اکسل (به انگلیسی: Sensor Excel) مدل بعدی خودتراش ژیلت بود که در سال ۱۹۹۵ و با تعبیه لاستیکی شکاف‌دار بر روی سر تیغ ارائه شد. جیلت ادعا کرد این کار باعث بلند کردن موی صورت و انجام اصلاحی بهتر می‌شود.

• بلو II (به انگلیسی: Blue II) مدل دیگری از خودتراش‌های دو تیغه یک‌بارمصرف بود.
• مچ‌تری (به انگلیسی: Mach۳)، اولین خودتراش سه تیغه بود که در سال ۱۹۹۸ معرفی شد. ژیلت ادعا کرد این مدل زمان اصلاح را کاهش داده و همچنین در این مدل قابلیت فنری و انعطاف‌پذیری سر تیغه افزایش یافته‌است. در این مدل از نوار روان‌کننده آبی رنگ در بالای تیغه‌ها استفاده شده بود که پس از مدتی از بین می‌فت و نشانه‌ای برای زمان تعویض تیغه بشمار می‌رفت.

مچ‌تری یکبار مصرف (Mach3 disposable)، نیز از مدل‌های سری مچ‌تری بود که به بازار عرضه شد.

مچ‌تری توربو (به انگلیسی: Mach3 Turbo)، مدل دیگری از سری مچ‌تری بود که در آن ۱۰ میکروفین کارگذاشته شده بود و دسته جدید داشت. همچنین جیلت ادعا کرد که در این مدل از روان‌ننده بهتر و تیغه‌های ضد اصطکاک استفاده شده‌است.

مچ‌تری توربو چمپیون (به انگلیسی: Mach3 Turbo Champion)، مدل دیگری از سری مچ‌تری بود که طراحی دسته آن کمی متفاوت بود.

مچ‌تری پاور (به انگلیسی: Mach3Power)، مدل پیشرفته مچ‌تری توربو بود که قابلیت استفاده از باتری برای حرکت تیغه‌ها را داشت. این مدل بدون باتری نیز کار می‌کرد. روان‌کننده و میکروفین‌ها در این مدل مشابه مدل توربو بود ولی تیغه‌های این مدل با مدل نوربو متفاوت بود و جیلت ادعا کرد از پوشش جدیدی به‌نام پاور گلاید (به انگلیسی: PowerGlide) در روی تیغه‌ها استفاده کرده‌است.

• ونوس (به انگلیسی: Venus)، مدل زنانه خودتراش‌های مچ‌تری بود که به بازار عرضه شد. امکان استفاده تیغه مچ‌تری با دسته مدل ونوس وجود داشت و به‌عکس.

ونوس دیواین (به انگلیسی: Venus Divine)، مدل زنانه خودتراش‌های مچ‌تری توربو بود.

ونوس وایبرنس (به انگلیسی: Venus Vibrance)، مدل زنانه خودتراش‌های مچ‌تری پاور بود.

ونوس امبریس (به انگلیسی: Venus Embrace)، خودتراش پنج تیغه مدل زنانه بود که در اطراف تیغه‌ها نوار مرطوب‌کننده قرار داشت.

ونوس بریز (به انگلیسی: Venus Breeze)، خودتراش سه‌تیغه مدل زنانه بود که در سر آن میله ژل اصلاح وجود داشت.

ونوس اسپا بریز (به انگلیسی: Venus Spa Breeze)، مشابه مدل ونوس بریز بود که میله ژل آن حاوی عطر چای سفید بود.

تیغه قابل تعویض خودتراش مدل فیوژن

ونوس پرو اسکین مویسچر ریچ (به انگلیسی: Venus ProSkin MoistureRich)، مدل کامل شده خودتراش ونوس بریز بود که در ژانویه ۲۰۱۱ معرفی شد. در این مدل میله ژل اصلاح با ترکیب سه‌گانه مرطوب‌کننده‌های بادی باتر (به انگلیسی: body butter) تقویت شده بود.

• بلو ۳ (به انگلیسی: Blue ۳) خودتراش‌های سه تیغه یک‌بارمصرف بود.
• سنسور ۳ (به انگلیسی: Sensor 3) مدل دیگری از خودتراش‌های سه تیغه یک‌بارمصرف بود که نسبت به بلو ۳ گران‌تر بود.
• جیلت فیوژن (به انگلیسی: Gillette Fusion)، خودتراش‌های پنج تیغه‌ای بودند که در سال ۲۰۰۶ معرفی شدند.

جیلت فیوژن پاور (به انگلیسی: Gillette Fusion Power)، مدل موتوردار جیلت فیوژن بود که با باتری کار می‌کرد. جیلت ادعا کرد در این مدل لغزش تیغ روی صورت آسان‌تر شده‌است.

فیوژن پاور فانتوم (به انگلیسی: Fusion Power Phantom)، در سال ۲۰۰۷ ارائه شد و در آن طراحی دسته تغییر کرده بود و رنگ آن کمی تیرهتر شده بود.

فیوژن پاور فنوم (به انگلیسی: Fusion Power Phenom)، در سال ۲۰۰۸ ارائه شد و دسته آن به رنگ آبی و نقره‌ای طراحی شده بود.

فیوژن پرو گلاید (به انگلیسی: Fusion ProGlide) و فیوژن پرو گلاید پاور (به انگلیسی: Fusion ProGlide Power) در ۶ ژوئن ۲۰۱۰ در آمریکای شمالی عرضه شدند. جیلت ادعا کرد تیغه‌ها مهندسی مجدد شده‌اند و نازک‌تر از مدل فیوژن هستند. همچنین تیغه‌ها با پوششی با مقاومت کم ساخته شده بودند تا بتوانند براحتی در میان مو بلغزند.

فیوژن پاور گیمر (به انگلیسی: Fusion Power Gamer)، نیز مدل دیگری از سری فیوژن است.

دان زیمر در تبلیغ جیلت در دهه پنجاه میلادی

ادعاهای جیلت در مورد کارایی محصولاتش همواره مورد بحث بوده‌است. در سال ۲۰۰۵ دادگاه منطقه‌ای کنتیکت، ادعاهای مطرح شده در تبلیغ خودتراش مچ‌تری پاور را «بی‌اساس و نادرست» و «اغراق‌آمیز» دانست. همچنین روزنامه دیلی‌میل ادعا کرد قیمت تولید تیغ‌های فیوژن تنها ۰٬۰۵ پوند است درحالیکه در بازار ۲٬۴۳ پوند فروخته می‌شود.

در سال ۱۹۹۹ ژیلت به‌عنوان یک شرکت، ارزشی معادل ۴۳ میلیارد دلار آمریکا را داشت، که از این میزان، در حدود ۱۶ میلیارد دلار آن، یعنی در حدود ۳۷٪ درصد، تنها ارزش نام تجاری ژیلت بود.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Gillette». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۱۱.