ژالهای
ژالهای روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان زابل در استان سیستان و بلوچستان است. این روستا را از آن جهت ژاله ای نام نهادند که در دوران زمامداری ناصرالدین شاه قاجار چندین خانواده (در اصطلاح قدیم پاگاو) خویشاوند؛ از تیره خاندان کیخای پلاسی که از خاندان های مزدور و رعیت زاده سیستان بودن و هستن(واقع در بخش میانکنگی شهرستان هیرمند کنونی) به اطراف روستای اسکل (در منطقه ای به نام شیله نصرو) جهت کشاورزی و دامداری مهاجرت کرده بودند، در اثر درگیری با خان کلانتر و کتک زدن او، بعداً به مکان فعلی روستا مهاجرت میکنند. سالار این افراد به اسم غلام پسر رضا (مشهور به کدخدا غلام) برای جلوگیری از آزار و اذیتهای بعدی افراد وابسته اش با مرارت و سختی زیاد خود را به خراسان رسانده و از والی خراسان و سیستان ظهیرالدوله مجوز تأسیس قریه را میگیرد. این شخص جد بزرگ خاندان رضایی کهخا از خاندانهای خوشنام و معروف سیستان بود. ژاله ای از کلمه جلایی که همان جلای وطن کردهاست میآید که به مرور زمان تبدیل به ژاله ای شدهاست. همچنین چندین سال بعد از تأسیس روستا بارش تگرگ (ژاله) باعث جابجایی مردم از محل اولیه به مناطق پایین دست که بصورت تپه بودهاست شد. این حادثه در تغییر نام ژاله ای از جلایی به اسم کنونی بی تأثیر نبودهاست. کدخداهای روستا تا پیش از انقلاب و پس از کدخدا غلام، مرحوم شیخ ملاعباس رضایی و بعد پسرشان کربلایی غلامحسین رضایی و سپس برادرزاده اش حاج غلامحسین رضایی بودهاند.
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | سیستان و بلوچستان |
شهرستان | زابل |
بخش | بخش مرکزی |
دهستان | بنجار |
نامهای قدیمی | جلایی |
سال بنیاد | حدود ۱۲۵۰ هجری شمسی |
مردم | |
جمعیت | ۱۰۷۷ نفر (سرشماری ۹۵) |
کد آماری | ۱۹۳۸۵۱ |
پاگاو: مجموعه ای از شش دامدار و کشاورز که بر روی زمینهای حکومتی کار کشاورزی میکردند. |
جمعیت
این روستا در دهستان بنجار قرار دارد و بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰، جمعیت آن ۱۵۷۳ نفر (در ۳۹۵ خانوار) بودهاست.[1]
منابع
- «نتایج سرشماری – جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری ۱۳۹۰» (اکسل). درگاه ملی آمار.
۲. حسینعلی رضایی کهخا. «نگرشی بر منظومه روستای ژاله ای». پایاننامه کارشناسی جغرافیای روستایی. دانشگاه سیستان و بلوچستان. ۱۳۶۲