پیمان چهار قدرت
پیمان چهار قدرت (انگلیسی: Four-Power Pact) یا هیئت مدیره چهار قدرت معاهده‌ای بین‌المللی بود که در ۷ ژوئن ۱۹۳۳ بین بریتانیا، فرانسه، آلمان و ایتالیا امضا شد. این معاهده که به پیشنهاد موسولینی شکل گرفت نخستین واکنش قدرت‌های اروپایی به ظهور آدولف هیتلر و حزب نازی در آلمان به شمار می‌رود و هدف آن تضمین نظم در اروپا بود. این پیمان هیچ‌وقت به تصویب نهایی نرسید چرا که در اکتبر ۱۹۳۳ آلمان نازی از جامعه ملل خارج شد.
پیامد پیمان
این پیمان خواهان تجدید نظر تدریجی در پیمان ورسای شد که با مخالفت فرانسه مواجه گردید در نتیجه موسولینی مجبور شد این کشور را به جنگ تهدید کند. در نتیجۀ پیمان، دست آلمان در شرق اروپا بازگذاشته شد چرا که قدرت‌های کوچک این منطقه نقشی در تصمیم‌گیری‌ها نداشتند و همچون کنگره وین وجه‌المصالحه قدرت‌های بزرگ جهانی قرار می‌گرفتند.
این اتفاق خود به منزل بی‌اعتباری جامعه ملل و به این معنا بود که تصمیمات مهم سیاست جهان و صلح بین‌المللی در خارج از این سازمان گرفته می‌شوند.
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Four-Power Pact». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ مارس ۲۰۱۷.