پرویز نوری

وی فعالیت هنری اش ر از مطبوعات سینمایی با عنوان نویسنده و منتقد و مترجم از سال ۱۳۳۲ آغاز کرد. وی فیلمساز نیز هست. او کارگران فیلم‌هایی نظیر طلوع و انفجار در سال ۱۳۵۹، عیالور در سال ۱۳۵۲ و رشید در سال ۱۳۵۰ است. به‌طور فعلی او کارش را با نقد فیلم ادامه می‌دهد. وی اخیراً در هفته نامه شهروند امروز نقد می‌نویسد و همیشه عضو دائم منتقدان ماهنامه فیلم نیز است. پرویز نوری معمولاً دربارهٔ نقد فیلم‌ها بسیار سخت گیر است. مثلاً فیلم‌هایی نظیر ایندنیا جونز، سوئینی تاد، جایی برای پیرمردها نیست و وعده‌های شرقی را در هفته نامه شهروند امروز اهانت به چشم و گوش خوانده و معتقد است فیلم‌های امروزی بازی ویدئویی خشن هستند.

ماهنامه فیلم در شماره دوم خود راجع به وی می نویسد:

"پرویز نوری، سینما را با نوشتن درباره سینما آغاز کرد. او در اکثر نشریات سینمایی قلم زده، مدتی سردبیر چند تای آنها بوده و یکی دوبار هم دست به انتشار مجله سینمایی زده است. نوری، نخستین فیلمش سه تا جاهل را در سال ۱۳۵۰ ساخت که هجویه ای بر فیلمهای جاهلی، به ویژه قیصر بود.

پیش از آن، او فیلمنامه چند فیلم فارسی را هم نوشته بود. دومین فیلم او حکیم باشی (۱۳۵۱) در پی موفقیت سوژه هایی که نصرت کریمی و تیپ خاص او باب کرده بود، ساخته شد. فیلم سوم او عیالوار (۱۳۵۲) باز هم دارای چنین سوژه ای بود. در سال ۱۳۵۴ و ۵۵، نوری دو سریال برای تلویزیون به نامهای خانواده حاج لطف الله و "علاء الدین و چراغ جادو" ساخت که درحین ساختن آخری، براساس سناریویی دیگر اما با همین کادر و امکانات، فیلم دیگری هم با نامی دیگر ساخت اما به عنوان کارگردان، آن را امضاء نکرد."[2]

• هزار و یکشب (۱۳۵۳)
• خانواده حاج لطف‌الله (۱۳۵۶)
• گزارشگر ویژه (۱۳۷۱)

• هفته نامه شهروند امروز
• پرویز نوری در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها
• پرویز نوری در بانک جامع اطلاعات سينماى ايران
• سیدمحمدی، سیدمرتضی (۱۳۷۸). فرهنگ کارگردان‌های سینمای ایران ۱۳۷۷–۱۳۰۹. تهران: نشر سیمرو. ص. ۹۱۲-۹۱۱. شابک ۹۶۴-۵۶۸۵-۳۵-۴.